Dit is opnieuw een historische roman van Jody Hedlund met in de hoofdrol een moedige vrouw. Dit boek is een vervolg op haar roman ‘De lichtwachter’ maar is goed los daarvan te lezen.
Caroline Taylor is een koppige jonge vrouw die haar zaakjes goed voor elkaar heeft. Nadat haar vader, de vuurtorenwachter, door een ongeluk om het leven is gekomen is zij verantwoordelijk voor het werk in de vuurtoren. Daarbij zorgt ze voor haar ernstig zieke zusje en haar twee broertjes en heeft daarbij veel steun aan haar iets jongere zus Tessa. Onvermijdelijk zorgt de vuurtorenopzichter voor een ‘betere’ ( lees: mannelijke) opvolger voor het werk in de vuurtoren. Ryan Chambers, even koppig als Caroline, oorlogsveteraan, is echter lichamelijk en geestelijk eerder toe aan rust en gelatenheid dan aan hard werken. Gevaar voor verslaving ligt op de loer. Caroline geeft haar huis en haar werk niet zo maar op dus lijken er twee kapiteins op één schip te zijn. Intussen gebeuren er raadselachtige, ernstige dingen. Na een overwinning in het kader van gelijke rechten voor vrouwen mag Caroline blijven en krijgt ze een aanstelling als volwaardig vuurtorenwachter van de vuurtoren op ‘ Windmill Point’. En wat de lezer dacht dat zal gebeuren, lijkt onjuist.
Dit is één van de betere boeken van Jody Hedlund hoewel ik haar eigenlijk niet kan betrappen op een ‘minder’ boek. Thema’s : Familie, rouwverwerking , liefde, drankmisbruik, eerherstel. Romantiek is voldoende aanwezig in het boek en het leest als een trein. Lachwekkend soms is de naïviteit van Caroline die tot voor kort alleen maar in de goedheid van de mens heeft geloofd. Ook lijkt het of zij zich in haar zus Tessa heeft vergist. Na deze moeilijke periode in haar leven heeft zij zeker gewonnen aan ‘levenswijsheid’ en is ze volwassen geworden. Een soortgelijk verhaal is in werkelijkheid gebeurd maar bij een andere vuurtoren.
Geef een reactie