Dit boek is een uitnodiging, een confrontatie, een sterk argument om niet achterover te blijven leunen, maar stappen te zetten. Maar John Ortberg is eerlijk. “Er is altijd sprake van angst,” onderkent hij. En: “De storm was geen verrassing, die woedde de hele tijd al.” Aan het eind van elk prikkelend hoofdstuk stelt hij de lezer vragen om de confrontatie met zichzelf aan te gaan. Heb ik het lef om net als Petrus uit de boot te stappen? Daar gaat het in de vragen om. “Maar,” zul je misschien zeggen, “Petrus faalde verschrikkelijk.” En juist daarover heeft John Ortberg een heleboel moois te zeggen en over nog zoveel meer aspecten van dit legendarische verhaal uit de Bijbel. Hij werkt elk van die aspecten met balans en precisie uit op zijn zo prachtige manier, waarin logica en humor verweven zitten.
Het hoofdstuk dat “de wind voelen” heet, gaat voornamelijk over Jozef. Over zijn dromen, zijn veerkracht, zijn omgaan met verdriet en frustratie en zijn vasthoudendheid. Het heeft me enorm aangesproken, net als het hoofdstuk over wat angst met je doet. En het stukje dat je als ‘leraar’ evenzo kunt falen, want “het proces van proberen en falen, van het leren van je fouten en het opnieuw proberen is veel effectiever dan wachten op perfectie.”
Er zijn ook eyeopeners die werkelijk schokken. “De waarheid is dat het ons als maatschappij domweg ontbreekt aan de wil en de zelfbeheersing om een omgeving te creëren waarin mensen een manier van denken ontwikkelen die niet al vanaf de wieg met geweld doordrenkt is.” Na een aantal van deze uitgewerkte thema’s legt hij uit hoe je in hoop kunt investeren, door de verandering van je denken. Dit mondt uit in een leven van aanbidding, zoals je ongetwijfeld weet dat het verhaal van Petrus die uit de boot stapt, uitmondt in aanbidding.
Als je op het water wilt lopen, moet je dit boek echt lezen.
Geef een reactie