Connor Evans is gelukkig getrouwd met Michèle en heeft twee dochters. Acht jaar geleden is hij ontrouw geweest en uit die affaire van een nacht is een zoon geboren, Max. De moeder, Kiahna, heeft Connor nooit op de hoogte gebracht van het bestaan van zijn zoontje.
Connor heeft niets aan zijn vrouw verteld en de schok is groot als hij verneemt dat hij een zoon heeft. Kiahna is omgekomen en in haar testament uit ze de wens dat Max twee weken bij 'een vriend van haar' gaat logeren. Connor is die 'vriend' en als hij instemt met die wens, komt Max voor twee weken bij het gezin Evans logeren. Michèle kan niet tegen de confrontatie en de pijn van de ontrouw en ontvlucht de situatie door bij haar zus te logeren. Vandaar belt ze Max' advocaat om te zeggen dat ze hem niet willen houden en ze verzoekt om een adoptie. Tegen de zin van Max en Connor moet Max bij hen weg.
Connor is intussen van hem gaan houden en de liefde is wederzijds. Ook zijn dochters kunnen goed met Max overweg. Max gaat terug naar zijn oppas om de komst van de adoptiefamilie af te wachten. Dan vindt Michèle een brief...
Dit is een heel aangrijpend boek. Zoals we van Karen gewend zijn, worden de emoties van de hoofdpersonen intens beschreven en blijft het boek je bezig houden.
Geef een reactie