Loïs is zwanger en ze wil een combinatietest laten doen om te weten of alles goed is met het kindje. Haar man René is daar niet voor. Hij zegt dat God alles in Zijn hand heeft en om overgave vraagt, ook in deze dingen. Maar Loïs heeft een naar voorgevoel, ze is bang dat hun kindje misschien gehandicapt is.
Na de test blijkt dat inderdaad zo te zijn. René en Loïs reageren verschillend op dit nieuws. René is niet zo’n prater. Hij worstelt ook nog met een verlangen uit het verleden. Is het Gods wil dat hij een stap neemt?
Op zijn werk heeft René een enorme aanvaring met een collega en dat zit hem behoorlijk dwars. Hij is absoluut geen getuige van God geweest.
Ze groeien samen toe naar de geboorte van hun zoontje. Ondanks hun verschillende manieren van geloofsbeleving en het verwerken van het feit dat ze een gehandicapt kindje krijgen, groeien ze naar elkaar toe en als het kindje geboren is, wordt het helemaal geaccepteerd door hen allebei.
Loïs heeft in het verleden iets naars meegemaakt, er wordt niet genoemd wat het is. Hoewel er op de achterflap staat dat je dit deel apart kunt lezen, klopt dat niet helemaal, omdat de lezer sommige informatie mist, waarnaar wel verwezen wordt.
Verder is het een boeiend verhaal dat ik in één ruk uitgelezen heb. De geloofsbeleving van René en Loïs, hun worstelingen, worden op een integere en realistische manier beschreven.
Dit boek is het vervolg op: Laat los, Loïs.
Geef een reactie