Je eigen boek uitgeven om je verhaal te kunnen vertellen over hoe het is om moeder/ouders te zijn van Gersom, een jongen bij wie al vroeg wordt vastgesteld dat hij autisme heeft en welke steun je dan hebt ervaren door het geloof en de persoonlijke relatie met God, de Schepper, dat doet Gea Bijl in haar boek tussen Paniek en Psalmen.
Met korte stukjes neemt Gea je mee vanaf het moment dat ze zwanger was tot het moment dat Gersom uit huis gaat om onder begeleiding zelfstandig te gaan wonen. Alle ups en downs van een leven met een autistisch kind komen voorbij. Gea Bijl is er heel open over. Als het erop aankomt is zij niet op haar mond gevallen en vecht ze als een leeuw voor haar jong, om te ontdekken wat er mis is met Gersom, om een juiste zorgplek voor hem te krijgen, voor extra steun bij de opvoeding enzovoort. Voor veel ouders van special need kinderen zal dit herkenbaar zijn. Toch zijn er opvallend weinig clichés in haar verhaal te vinden en dat maakt het de moeite waard dat zij het heeft opgeschreven. Ik werd bijvoorbeeld getroffen door het beeld dat Gea gebruikt toen de diagnose autisme werd genoemd. “Het voelde alsof ik tijdens het besef hiervan, als een tablet in een glas water, in hele kleine stukjes uit elkaar viel…Opluchting en gebrokenheid tegelijk… “
Een verhaal lezen van een andere moeder in een zoektocht voor de juiste (psychische) zorg voor je kind is bemoedigend. Vooral omdat Gea laat zien hoe God met Gersom zijn weg is gegaan. Toch is het niet zo dat in elk stukje van de jeugd van Gersom over God en geloof wordt gesproken, dat is ook niet nodig om toch duidelijk te kunnen maken dat God wel degelijk een verschil maakt in dit leven, ook als Hij autisme toelaat of niet geneest. Het wonder is veel meer dat Hij zijn nabijheid laat zien op momenten dat het nodig is, de goede antwoorden, voorbeelden op het juiste moment. In het verhaal blijkt dat uit liedteksten, stukjes uit de bijbel, een woord of een ingeving van jezelf of anderen, visioenen, preken en toch ook gebedsverhoringen. De anekdotes die Gea hierover deelt, raken mij.
De herkenning zorgt ervoor dat je dit boek zo uit hebt. Als je ervaring hebt met kinderen die psychische zorg nodig hebben, dan heb je aan een half woord genoeg om te begrijpen wat er speelt en hoe de paniek voelt die je kan aanvliegen. Aan de andere kant vind ik Tussen Psalmen en Paniek summier voor iemand die weinig weet van autisme. Het verhaal is daardoor niet meer dan waardevolle bemoediging.
Geef een reactie