Ondergesneeuwd is een heerlijk boek om te lezen. Maar let op! Onder het verhaal van Karan, vrouw van Jack en moeder van twee meisjes, Hope en Faith, zit een diepere laag. Dat blijkt pas goed als je aan het eind van het boek wat vragen aantreft, die je jezelf naar aanleiding van het verhaal zou kunnen stellen. Spiegelvragen, waar je serieus mee aan de slag kunt om je eigen leven aan reflectie te onderwerpen. Een geweldige combinatie! Een heerlijk boek, waar geluk en humor elkaar afwisselen met verdriet en ellende.
Karan verhuist met haar man van Alaska naar Californië. Daar is de temperatuur en de cultuur zo totaal anders dat ze het moeilijk vindt om zich aan te passen en een bestaan op te bouwen. Dat lukt ook nauwelijks omdat haar man, na een tijd van welvaart, plotseling werkloos wordt en langzamerhand in een depressie raakt.
Keerpunt van het boek is de nacht dat Karan een droom krijgt en het gevoel heeft dat ze bij Jack, die altijd beneden in dezelfde stoel zit, neer moet knielen om zijn voeten te wassen. Die scene zorgde dat ik een brok in mijn keel kreeg. Je ontkomt niet aan het beeld van Jezus die bij zijn discipelen neerknielt. Het is een zichzelf wegcijferende daad van vergeving en liefde.
Faith en Hope hebben precies de rol die hun namen met zich meebrengen en tenslotte keert het lot van dit gezin zich door een dramatische gebeurtenis.
Geef een reactie