Opnieuw zijn de aantekeningen die Elisabeth Elliot heeft gemaakt om haar dochter voor haar trouwen goede raad mee te geven, uitgegeven. Tijdens het lezen van deze aantekeningen merk je dat Elisabeth in haar jaren gegroeid is, ouder en wijzer geworden en gevormd door het begrijpen van hoe God het heeft bedoeld en hoe het in de praktijk van het leven gaat. “Je offert je leven op, maar niet als deurmat” is een van de uitspraken die een glimlach ontlokken. Ze heeft een verfijnde manier van uitdrukken waar het werkelijk om gaat. “Je geeft jezelf als twee geliefden die genade nodig en ontvangen hebben.” Geen enkele ruimte voor de tweede-, derde- of vierde-feministische-golf-gedachten. Gewoon toewijding en blij zijn met je roeping als vrouw. Natuurlijk is er ruimte om een bediening te hebben of een carrière, maar alleen als God je ertoe roept.
Elisabeth legt verschillende principes uit, die elke generatie christenen opnieuw moeten leren (waarderen). Bijvoorbeeld over gezag. “Mensen die zichzelf christen noemen, zijn mensen die autoriteit aanvaarden. Zij vertrouwen erop dat God hun schouders gemeten heeft (Hij weet hoeveel je aankunt).” Je kunt onmogelijk Jezus volgen zonder gezag te erkennen. “Mij is gegeven alle macht…”, zegt Jezus immers. En vervolgens over onderwerping. “Het onderwerpen aan het gezag dat door God is gegeven, is geen gevangenschap.” Elisabeth blijft vasthouden aan de zuivere bedoeling van de door God gegeven gezagsverhoudingen. “God wil dat we compleet, veilig en sterk zijn. Een van de manieren om heelheid, veiligheid en kracht te vinden is om onszelf te onderwerpen aan het gezag dat God over ons gesteld heeft.” De beloften die daarop staan, zijn: “Ik zal u rust geven”; “Mijn vrede geef Ik u”; “…het eeuwige leven beërven”; “Je leven behouden”; “Het Koninkrijk ontvangen.”
De beperking van de gezagsverhoudingen die God heeft ingesteld, die Hij in het huwelijk aan de partners geeft, werkt als een rivier die door een kloof stroomt, zij krijgt een onmetelijke kracht. Als die rivier de vlakte bereikt, verdwijnt die kracht. Als er geen grenzen zouden zijn aangebracht aan de liefde van man en vrouw, zou de kracht ervan verdwijnen. Het is een krachtig beeld dat Elisabeth hier schetst en als je leest wat die ‘grenzen’ dan zijn kun je er nog veel over discussiëren, maar er zit veel (Bijbelse) logica in.
Ik ben het niet in alles met haar eens, maar zij geeft tenminste een behoorlijke zet om de rol die een vrouw in het huwelijk heeft, nog eens te toetsen aan de Bijbel en te overdenken.
Geef een reactie