Sparks is de liefdesgeschiedenissenschrijver bij uitstek en weer heb ik dit boek in een weekend gelezen. Het uitgangspunt van dit boek is een brievenbus, ergens langs een strand in Amerika. Mensen leggen er hun hartverscheurende levensverhalen in. Ze schrijven aan God of aan niemand in het bijzonder. Ze schrijven over diep verlies of onmogelijke keuzes. En eigenlijk gaat het in deze roman daar ook over. Het zou zo maar gebeurd kunnen zijn.
Dat vind ik het mooie aan Sparks. Elk verhaal dat door hem wordt geschreven raakt aan een bovennatuurlijke, bijna te romantische liefde, waar elke man en vrouw in het diepst van zijn of haar hart naar verlangt, maar die door de gang van het leven, door de keuzes van mensen dwarsgezeten wordt, ontkend en zelfs verguisd wordt. Nog maar afgezien van de vraag of het werkelijk mogelijk is dat ieder mens zijn eigen soulmate kan ontmoeten of zelfs maar vinden, gaat het in deze boeken alleen maar daarom: twee zielen die een volmaakte eenheid ervaren. Een eenheid die zo sterk is dat ze kracht kan geven en jaren kan overbruggen, ook al is de ander die zo geliefd wordt zelfs niet in de buurt.
De schaduwzijde van dit concept is, dat je zomaar zou kunnen geloven dat dit de enige waarheid over liefde is: je voelt het direct, je weet het meteen: dit is de ware! De andere waarheid is natuurlijk dat je in een huwelijk altijd zult moeten blijven werken aan de relatie en dat je liefde juist door de investeringen mooier en dieper wordt. De andere schaduwzijde van dit concept is, dat je gaat geloven dat je in het geval dat je gelooft dat je de ware hebt ontmoet, je ook direct met elkaar het bed in kunt duiken. Bliksemverliefdheid wordt aangezien voor diepe liefde die niet uit te roeien is door beide verliefden.
Het is prachtig om te lezen, maar het gaat tegen goede principes in. Het is heerlijk om van te smullen, want het is het ultieme sprookje waar elk mens naar verlangt, maar het laat een spoor van verdriet en gebrokenheid na. Sparks is de laatste die dat zal ontkennen. Hij verwerkt dat laatste ook in het verhaal. Het huwelijk van de vrouw gaat kapot. Komt dat door haar keus voor de ‘verkeerde man’, of komt het door haar verkeerde opvatting van de belofte die ze aan die man heeft gegeven? Hier botst het kader van Sparks met mijn Bijbelse kader. Maar o, man, wat een prachtig verhaal en wat een goede verteller.
Geef een reactie