Andrew Trenthem beweegt zich in de politiek en met succes. Op zijn weg komt een Amerikaanse journaliste en bovendien hoort hij van de gestolen beroemde Keltische steen. Zijn interesse in de oude Keltische verhalen wordt hierdoor gewekt en hij leest er een aantal, die in het boek ook verteld worden. Naar zijn idee is zijn interesse niet enkel beroepsmatig, maar hij heeft het gevoel dat hij meer met Schotland en de Kelten te maken heeft. Zou dat in zijn familie zitten? Zijn relatie met zijn ouders is niet geweldig, hij voelt zich met name door zijn moeder gepusht om het te maken in de politiek. Altijd staat zijn overleden zus tussen hem en zijn moeder.
Uiteindelijk wordt door journaliste Paddy en Andrew het geheim van de steen opgelost. De relatie met zijn moeder herstelt enigszins. Maar de nieuwsgierigheid naar het verleden blijft bestaan bij Andrew.
Ik gaf het boek 2 sterren. En wel bewust. Het doorlopende verhaal van Andrew zit goed in elkaar, maar de legendes tussendoor zijn hier en daar taai en technisch niet goed geschreven. Hier kun je merken dat de schrijver geschiedkundige is, hij vertelt een geschiedenisverhaal. Er zit te veel herhaling in en er komen veel onnodige namen in voor. Hierdoor wordt het vlot doorlezen beperkt. Ook twijfel ik hier en daar aan wat hij als geschiedkundige feiten brengt, zoals de idee dat in de oudheid bij de Kelten de ontwikkeling van de geestelijke vermogens slechts fragmentarisch waren en dat hun emoties als primitief beschreven moeten worden. Ik ben zelf een enorm liefhebber van geschiedenis, maar het lezen van dit boek kostte me vijf weken. Te lang (dradig). Alles bij elkaar: het boek is op zich best te lezen, als je over de vele verschillende en onnodige namen heen leest. Het doorlopende verhaal van Andrew is gewoon goed, maar de vijf legendes in het boek moet je je echt doorheen werken.
Geef een reactie