Lara

Susanne, de ik-figuur en hoofdpersoon, is fotograaf en verloofd met Max. Het gaat niet verder. De relatie is uitgelopen op dwang en zwijgen. Vechten en vluchten. Dat laatste doet Susanne wanneer ze op vakantieveilingen een reis naar IJsland wint voor het bedrag van één euro. Al direct in het begin van het boek wordt ook Lars opgevoerd. Een Nederlander die al een tijdje op IJsland woont en zeer gesteld is op zijn vrijheid. Zijn bankrekening begint zo’n beetje leeg te raken en hij moet op zoek naar een volgende baan. Dat vindt hij bij een autoverhuurbedrijf op het vliegveld bij Reykjavik. Zo ontmoeten Susanne en Lars elkaar. Er ontstaat een boeiende chemie tussen die twee jonge mensen. Intussen zit Max niet stil. Hij ontdekt dat Susanne op IJsland zit en regelt binnen de kortste keren een vlucht. En dan wordt het spannend.

Ik heb dit boek in één dag uitgelezen en dat is eigenlijk zonde. Zodra je een lied in het verhaal tegenkomt, moet je die opzoeken op Youtube en het op je laten inwerken. Dat maakt de verhaalbeleving meer intens. Het was tijdens het lezen van dit boek, dat ik mijzelf op IJsland waande. Het was een heerlijk uitstapje. Het boek vertelt als een film. Aan het eind reflecteert Susanne haar reis: “Het waren maar vijf dagen maar het leek veel langer.” Zo is het ook als je dit boek leest. Je hebt het in een dag uit, toch lijkt het of je een week bent weg geweest.

Het verraste mij, toen de titel van het boek in het boek naar voren kwam. Ik had niet verwacht dat het zou komen en stopte op een gegeven moment met mijzelf af te vragen wat die titel toch zou betekenen. Dat is één van de leuke elementen van het verhaal. Goed getimed. De persoon van Max is ietwat karikaturaal, dat kan storen, maar het kan er ook voor zorgen, dat je je meer kunt inleven in de persoon van Susanne.