Alison Schuyler is de dochter van een gerenommeerde kunstgalerie in Rotterdam. Ze ontmoet op de eerste bladzijde van het boek de liefde van haar leven. Maar de Tweede Wereldoorlog gooit enorm veel roet in het eten. Haar grote liefde is officier bij het Britse leger en zij helpt de familie mee in het verzet door kunstschatten te vervalsen en de echte te verbergen en Joodse kinderen te helpen onderduiken. De jongeman uit een Duitse kunst-liefhebbende familie, die haar als vrouw wil hebben, moet ook zijn dienst vervullen en komt in de top van het leger. Hij is geobsedeerd om Alison als vrouw te verwerven en doet daar alles voor wat in niet-oorlogstijd niet mogelijk zou zijn.
Het is verschrikkelijk hoe Alisons geschiedenis verloopt in de oorlogsjaren na het bombardement op Rotterdam. Zij vervult haar rol als jonge vrouw in het boek met de nodige naïviteit. De mannen in haar leven (haar grootvader, haar vader, haar jeugdvriend, haar butler, haar chauffeur, haar geliefde en man en de Duitser) doen allemaal vreselijk hun best om haar zo veel mogelijk buiten hun activiteiten te houden en haar te beschermen voor het ultieme kwaad. Dat maakt haar wel boos, maar ze kan niet veel doen. Ze is als een pion die heen en weer wordt geschoven en intussen moet zij uitzoeken wie ze zelf het best kan zijn en hoe zij kan handelen.
Er is weinig ontwikkeling in haar karakter. Ze blijft maar twijfelen over de toekomst. Alleen haar grote liefde voor de Britse jongeman zorgt ervoor dat ze op koers blijft.
Het boek geeft een goed beeld weer van hoe de dingen waren in de Tweede Wereldoorlog in bezet gebied en in het geallieerde deel. Dat heeft me geboeid en zal naast de liefdesgeschiedenis en de nodige spannende gebeurtenissen veel lezers boeien. Het verhaal van de Britse geliefde sprak mij meer aan dan Alisons verhaal. Hij staat op bepaalde momenten voor keuzes die ontzettend moeilijk zijn. Dat wordt aansprekend beschreven. Hij is in alles Allisons tegenpool. Hij schijnt geen angst te kennen en gaat met ongelooflijk veel moed door.
Alison heeft blond haar en blauwgrijze ogen, dat wordt meermaals benadrukt in het boek. Het wordt zelfs aangewend als motief voor de Duitser om met haar te willen trouwen, ze lijkt door en door Arisch. Toch is haar grootmoeder Joods, maar dat weet hij niet. De foto op de voorkant van het boek toont een meisje met bruine ogen. Het stoort me dat de uitgeverij niet zorgvuldig een overeenkomend beeld kiest voor de beschreven hoofdpersoon.
Geef een reactie