Kwartet

Verwachtingsvol nam ik dit boek ter hand, voor mij een eerste kennismaking met Anna Enquist, reden waarom ik geen vergelijking kan trekken met haar eerdere werk.

In Kwartet staat een vijftal mensen centraal: het strijkkwartet van Hugo, Heleen, Carolien en Jochem en de oude cellist Reinier. De roman lijkt te spelen in de huidige tijd, maar nuances wijzen meer in de richting van de (nabije?) toekomst.

Enquist zet een uitgebreide schets neer van de vijf hoofdpersonen. Reinier, de oude cellist, leermeester van Carolien. Hij doet verwoede pogingen om zijn zelfstandigheid te behouden en de cello te blijven bespelen, ondanks het feit dat zijn lichaam het meer en meer af laat weten. Bang om overgeleverd te worden aan een gezondheidszorg die weinig zorg meer in zich heeft. Huisarts Carolien en haar man Jochem, worstelend met het verlies van hun beide zoontjes, die bij een busongeluk om het leven kwamen. Heleen, zorgzame huismoeder met een baan in de huisartsenpraktijk waar ook Carolien werkt, maatschappelijk betrokken, schrijft brieven aan gevangenen. En Hugo, co-ouder van een dochtertje, vanwege ontwikkelingen in de kunst- en cultuursector ontslagen uit zijn functie. Als lezer krijg je niet zozeer een beeld van hun leven, als wel een beeld van hun gedachten en gevoelsleven.

De achterflap vermeldt dat het boek een onvervalste thriller is. Het boek kabbelt echter voort met psychologische beschrijvingen van de hoofdpersonen; er gebeurt niet veel. Er ligt een groot accent op muziek en musiceren. Toen ik na meer dan 200 pagina's begon te denken dat mijn leven spannender is dan deze thriller, kwam er ineens een wending in het boek. Een crimineel dringt de woonboot van Hugo binnen waar het kwartet op dat moment repeteert. In snel tempo volgen zich de ontwikkelingen dan op, met op de laatste pagina een onverwachte wending die ik wat gezocht vind.

Ondanks bovenstaande minpunten heb ik het boek met plezier gelezen. Doordat het perspectief steeds wisselt van de ene naar de andere hoofdpersoon blijft de lezer geboeid. Nu en dan wordt er in het boek gevloekt. Een onvervalste thriller? In mijn beleving niet; een echte thriller zou ook in de eerste 200 pagina's iets van een onderliggende spanning moeten zitten.