Richard leidt een luxe leven in Londen met de financiële bijdrage van zijn ouders. Hij probeert een voet aan de grond te krijgen als auteur maar dat is niet gemakkelijk. Gedwongen door zijn moeder zal hij de kerstdagen op Ivy Hill door moeten brengen.
Arabella behoort tot de adel van Engeland en zal ook de feestdagen in Ivy Hill doorbrengen. Daar ontmoeten zij elkaar en de eerste ontmoeting verloopt niet soepel. Gebeurtenissen uit het verleden maken het heden best lastig, zeker in de tijd waar dit boek zich afspeelt. Zullen de kerstdagen met bijbehorende tradities hen dichterbij elkaar brengen en hen veranderen? Dat is de grote vraag in dit verhaal.
Dit is een heerlijk lezen boek met veel aandacht voor de bijzondere kersttradities die vroeger gebruikelijk waren zoals manden met waren brengen naar de armen, het zingen van kerstliederen en het verbranden van de kerstversieringen op oudjaarsnacht. De gasten bleven tot Driekoningen en keerden dan vermoeid maar voldaan weer naar hun eigen leven.
Julie Klassen heeft in dit boek de hoofdpersonen laten veranderen en als lezer maak je alle stapjes mee. Bijvoorbeeld als Richard een weeskind tegenkomt dat zijn hulp nodig heeft. Wat zal hij doen? Dan krijgt hij de kans om terug te keren naar zijn oude leven, wil hij dat nog wel of is hij werkelijk veranderd? De vraag is of dit dan tijdelijk is maar daar lijkt het niet op.
Verandering van omgeving en toekomstdromen maken dat je goed moet nadenken wat je nu moet doen. Deze kerstgedachte wordt aan de lezer meegegeven en geeft mij een echt kerstgevoel. Wat ik waardeerde is dat het verhaal niet te snel afgerond is. De hoofdpersonen moeten drempels over en dat gaat gelukkig niet van een leien dakje. Er is tijd en ruimte voor het verhaal zelf. Dat maakt dat het geen vluchtige roman is maar een roman dat je zelf ook na laat denken over jouw kerstgevoel.
Er zijn meer boeken door Julie Klassen geschreven rondom Ivy Hill, ik heb ze nog niet gelezen maar na het lezen van dit boek dat prima los te lezen is, is dat wel een wens van mij.
En na het lezen komt er nog een verhaal van Dineke Epping, hier heb ik ook van genoten.
Prudence is druk bezig met het vinden van de juiste huwelijkskandidaat. En lijkt hem te hebben gevonden. Archie geeft les op de school in het dorp terwijl hij met zijn afkomst eigenlijk voor een andere toekomst zou moeten kiezen.
Ik heb het echt met Prudence te doen, iedereen vindt haar kwetsbaar en oppervlakkig en niemand ziet haar werkelijke talenten. Als een kerstspel voor verbondenheid zorgt in een dorp en tussen mensen komt de echte kerstgedachte voor de hoofdpersonen naar voren: Trouw blijven aan eigen idealen, hoe dwaas die soms ook lijken.
Met haar heerlijke heldere schrijfstijl vol aandacht voor hoe mensen toen met elkaar omgingen en voor de gedachten en karakters van de personen zelf, heeft Dineke Epping mij verrast. Ik ga haar andere boeken ook op mijn leeslijst zetten want ik vind het knap hoe ze mij met iets meer dan honderd pagina’s het gevoel heeft gegeven dat ik een dikke roman heb gelezen. Ik hoop op een vervolg.
Geef een reactie