Twintig tieners. Twintig verhalen. Een tiener per hoofdstuk. Ze krijgen stuk voor stuk te maken met problemen en omstandigheden waarbij ze keuzes moeten maken. Het liefst een keus binnen het reformatorische kader, die in dit boek als Bijbels wordt opgevoerd. Het gezin is het harmonische model, de moeder is de spil van het gezin. Erbuiten en soms in je eigen hart is de wereld met al haar zondige uitingen. Kies je ervoor of niet.
Dat is eigenlijk niet de vraag, want het schuldgevoel dat als vanzelf opkomt uit het kader is een sterk drukmiddel om te kiezen. Binnen is de liefde gekenschetst door stroopwafels, oliebollen en broccolitaart; lezen uit de Bijbel en bidden. Buiten is de lust, het erbij willen horen, het niet tonen van liefde voor de ander, geen tijd hebben om de belangrijke dingen te doen.
Het zijn mooie verhalen met een absoluut beter eind dan waarmee de verhalen beginnen. Misschien helpt het tieners om naar een leven in volkomen overgave aan God te verlangen. In ieder geval zou het geweldig zijn als tieners deze liefdevolle mensen om zich heen hebben die in het boek opgevoerd worden. Geweldige vaders en moeders en begrijpende mentoren of leraars.
Een foutje slechts kan gemeld worden: Een ster schittert omdat hij verlicht wordt door de zon. De waarheid is dat sterren zelf licht afgeven, zij zijn ook zonnen en onze zon is een ster. Misschien wordt de maan bedoeld.
Een minpuntje of misschien een pluspuntje, dat hangt van je gezichtspunt af, is dat er geen ruimte is voor ontdekking en verkenning. Alles zit in een bepaalde categorie: zonde of geen zonde, liefde of geen liefde. Gesprek over wat er gebeurt met de tiener als hij of zij kennismaakt met zaken die niet in het gezin gebruikelijk zijn, is nauwelijks aan de orde. Hoe het voelt om kennis te maken met een steeds grotere wereld, wil de titel van het boek direct al invullen: Ik begrijp je wel en daarmee wordt het eigen proces al in een bepaalde richting gedwongen.
Geef een reactie