Of je ‘Het uur van de engel’ van Karel Schoeman een christelijke roman kunt noemen weet ik niet. Ik weet wel dat ik erg van het boek heb genoten.
De negentiende-eeuwse Zuid-Afrikaanse schaapherder Daniel Steenkamp kreeg visioenen en zag engelen. Hij was nauwelijks geletterd, maar schreef er niettemin gedichten over. Zijn verhaal, maar ook de verhalen van o.a. een predikant en een onderwijzer, die door die gedichten werden beïnvloed, vormen de verschillende delen van de omvangrijke roman. Deze delen zijn op verschillende manieren met elkaar verbonden en o.a. dit gegeven geeft ‘Het uur’ een diepe gelaagdheid. Ik vind alle delen interessant, maar met name dat over dominee Heyns, een vriendelijke, zachtaardige predikant vol vragen, niet in de laatste plaats over zijn roeping. Dat alles tegen de achtergrond van een Zuid Afrika van eindeloze, hete, rotsachtige vlakten en rommelige dorpen, waarin starre, vaak liefdeloze mensen hun leven leiden.
Ik kan me voorstellen dat een ‘argeloze’ lezer moeite zal hebben om in het boek te komen. Maar als hij of zij doorzet komt er de beloning. Dan word je door Schoeman meegezogen in zijn wereld. Een universum vol prachtige zinnen, fraaie natuurbeschrijvingen en, vooral, een diep inzicht in de menselijke psyche.
Geef een reactie