Kim Phuc woont in Trang Bang in Vietnam. Tot de fatale zomer van 1972 leidt ze een gelukkig leven met haar familie en haar beste vriendinnetje Hanh. Als ze met haar familie het huis uit moeten vluchten voor het oorlogsgeweld, vluchten ze naar de tempel waar het caodaïsme wordt aangehangen. Kim is heel erg toegewijd aan deze religie.Dan moeten ze de tempel uitvluchten en wordt Kim geraakt door een napalmbom. Het vuur verteert haar kleding en veroorzaakt vreselijke brandwonden op haar nek, rug en linkerarm. De fotograaf die de foto maakt die de hele wereld over is gegaan, schiet te hulp en redt haar leven.
Het lijkt erop dat Kim het niet zal redden maar ze overleeft het wel. Er volgt een lange weg van herstel. Als Kim eindelijk uit het ziekenhuis komt, verwacht ze dat ze weer met Hanh kan spelen, maar als Hanh Kim ziet, wil ze niet dichterbij komen. De vriendschap is over omdat Kim onder de littekens zit. Het feit dat ze anders is, doet vreselijk veel pijn. Ze denkt dat niemand meer van haar kan houden.
Kims verhaal wordt uitgebuit door de overheid en ze moet op de meest ongelegen momenten komen opdraven om haar verhaal te doen. Hierdoor kan ze haar studie niet afmaken. Intussen ontmoet ze Anh, een neef van haar zus die assistent-predikant is. Even daarvoor had Kim in de bibliotheek het nieuwe testament gevonden en erin gelezen. Er kwamen vragen in haar op en die stelt ze aan de neef. Ze gaat naar de kerk. Ze wordt gekweld door pijn aan haar huid en in haar ziel. Ze roept tot God en vraagt Hem een teken.
Ze komt tot geloof.
Een heel indrukwekkende biografie over het oorlogsleed van Kim Phuc, haar innerlijke strijd, lichamelijke pijn en keus voor Jezus. Via Cuba is ze gevlucht naar Canada waar ze nog steeds woont met haar man en twee zonen. Heel bijzonder, want er was haar gezegd dat ze geen kinderen zou kunnen krijgen. Ze is meermalen gelauwerd voor haar inzet voor wereldvrede en verzoening en ontving zes eredoctoraten voor haar werk om jonge oorlogsslachtoffers wereldwijd te ondersteunen.
Geef een reactie