Zomer 1985. Zes vriendinnen gaan na hun examen op vakantie naar de Griekse eilanden. Ze staan op een camping, 's avonds gaan ze vaak uit. De laatste dag: Het is diep in de nacht. Annette kan niet genoeg krijgen van het dansen en dus blijven Judith en zij bij Nikos, een vage Griekse kennis en een paar Duitse vrienden. Als de discotheek sluit vertrekken ze nog naar een andere gelegenheid .
Onderweg rijdt Dieter op zijn motor op Annette en haar bestuurder in. Annette raakt dodelijk verwond. Uit het enige overgebleven dagboek van Annette leest Judith over de dag voorafgaand aan de fatale nacht. Het gaat over de dag van het ongeluk, in Griekenland een feestdag: hemelvaart van Maria. Na thuiskomst en de begrafenis van Annet schrijft Judith alles over het ongeluk tot in detail op. Maar de vriendinnen herkennen zich niet in het verhaal. De vriendschap verwatert.
Judith gaat in Baarn wonen. Na korte tijd krijgt ze lichamelijke en licht psychische problemen. Ze stopt met haar studie, gaat werken in een café en gaat reizen, ook naar Griekenland. De rouwverwerking verloopt typisch: als Judith in Griekenland is en daar luitjes zijn die van het ongeluk weten begint Judith er nooit over. Toch is de confrontatie steeds moeilijk.
Ondanks het regelmatige contact met de ouders en broer van Annette blijkt dat ongeveer 23 jaar later ook zij een hele andere versie hebben van wat er is gebeurd. Judith ervaart dit als een schok. Dan wordt duidelijk dat er details zijn die Judith nooit geweten heeft. Ook is er ongenoegen van de vriendinnen over het gedrag van Annette en Judith. Sportief is wel dat Judith zichzelf dingen verwijt en afvraagt.
Het eerste gedeelte van deze autobiografie bestaat uit flash- backs en opmerkingen van Judith daarover. Judith lijkt iemand die best onzeker is. Thema's die in het boek voorkomen zijn: vriendschap, verliefdheid, liefde voor dansen en muziek, alcoholgebruik en rouwverwerking. De thema's worden niet erg uitgediept.
Het verhaal is een meeslepend verslag van een dramatische gebeurtenis. Mij valt de naïviteit van de meiden op. Ik zet wel enkele vraagtekens bij de thuissituatie van bijvoorbeeld Annette. Ze had duidelijk problemen. Ook blijkt het gevaar van enkel erg jonge mensen die samen ver op vakantie gaan zonder begeleiding van ouderen. Een beetje onbegrijpelijk vind ik het dat de jonge Judith daarna reizen maakt in haar eentje.
De ouders van Annette gaan in Griekenland wonen. Als moeder Corry overlijdt, vertelt vader Rein dat ze in Griekenland betere sociale contacten hadden gekregen dan in Nederland na het ongeluk. Rouwverwerking verloopt vaak moeizaam en kan een leven lang duren, dit boek beschrijft hier een voorbeeld van. De dood werd destijds weggemoffeld, het leven ging verder. Volgens mij is dit ook nog erg herkenbaar voor deze tijd. Judith spoort iedereen op en het lukt haar bijna iedereen te spreken te krijgen. Verbijsterd is Judith dat er totaal geen hulp was voor Annet dan alleen een simpele huisarts.
Ik vind Hemelvaart een goed boek. Ik kon het niet wegleggen voor ik alles gelezen had, op een paar momenten na. Want het is een indringend verhaal, een opsomming van harde feiten. Op de vraag die Judith stelt, namelijk hoe dit heeft kunnen gebeuren, krijgt ze volgens mij niet echt een antwoord. Toch kan de lezer wel enkele conclusies trekken. Dit is het eerste autobiografische verhaal van Judith Koelemeijer. Zij is tevens auteur van Het zwijgen van Maria Zachea en van Anna Boom.
Geef een reactie