Henri de la Mare is een jongen van 15 jaar als hij wordt verbannen uit zijn woonplaats. Hij besluit theologie te gaan studeren in Parijs. Daar maakt hij kennis met niet alleen vooraanstaande leiders uit de Roomse kerk, maar ook theologen die een nieuwe leer aanhangen, de hervormers. Met enkelen reizen ze naar Genève, de stad die bekend staat vanwege de hervormingen. Hier vestigt zich ook de beroemde Jean Calvin, met wie De la Mare in aanraking komt.
Henri wil graag leider worden van een 'hervormde' gemeente. Dit lijkt te lukken, maar het gaat niet allemaal vanzelf. Calvin wordt inmiddels bewonderd door velen. Bij Henri heerst regelmatig twijfel. Ja, Calvin is een uitstekend schrijver, dat blijkt wel uit de Institutio, maar een aantal zaken stuit bij hem op onbegrip. Dit leidt verschillende malen tot flinke meningsverschillen. Calvin is voor een streng hanteren van tucht, Henri begrijpt niet wat verkeerd is aan bijvoorbeeld dansen, het aantal keren dat men avondmaal viert, enz. Ook heeft hij moeite met de dubbele predestinatieleer van Calvin, wiens invloed in Genève steeds groter wordt.
Onze hoofdpersoon heeft een gelukkig huwelijk met zijn vrouw Clauda. Moeilijk zijn de tijden van verlies van hun eerste en tweede kind. Heeft God dit werkelijk allemaal voorbestemd? Kinderen die slechts zo kort leven? Dan krijgt Clauda ook nog eens de pest en hangt haar leven aan een zijden draad.
Komen Henri de la Mare en Calvin uit hun meningsverschillen? Er zijn van beide kanten druppels die de emmer doen overlopen. Het resulteert in het vertrek van Henri uit zijn geliefde stad Genève. Daar worden langzaamaan de teugels steeds strakker getrokken. Kinderen mogen geen 'katholieke' namen meer krijgen, er heerst een strenge tucht die zelfs regelmatig tot de doodstraf leidt. Er vinden heksenprocessen plaats. Er worden burgemeesters benoemd die de lijn van Calvin volgen. Wanneer Henri na enkele jaren de stad weer bezoekt, kent hij haar nauwelijks terug. Hoe zal het gaan als hij Calvin ontmoet?
Een sterk boek. Verbaas heeft zich duidelijk goed ingelezen in de materie. Soms ontbreekt af en toe een goede dialoog en verliest de schrijver zich in beschrijven in plaats van het schetsen van een levende situatie. Erg sterk is de fantasie die is toegevoegd aan de historische gegevens. Deze zijn zo goed verweven dat je geen onderscheid kunt maken tussen werkelijk gebeurde feiten en de fantasie van de schrijver. Het geheel lijkt een werkelijk gebeurd verhaal. Dit komt mede doordat de roman is geschreven in de eerste persoon enkelvoud. Al met al een boek dat ik 4 sterren wil geven.
Geef een reactie