Marga wil niet mee naar haar familie als zij naar Canada gaan emigreren. Stiekem zegt ze haar baan op, vindt een andere baan en verdwijnt op de dag van vertrek. Ze reist met de trein naar Amsterdam waar ze nooit aankomt...
Elise is verloofd met de welgestelde Albert, haar jeugdliefde. De trouwdatum is besproken en ze kopen een groot huis. Dan komt er bericht dat oma een hartaanval heeft gehad. Gelukkig mag ze al spoedig naar huis. Er wordt besloten dat Elise haar voorlopig zal verzorgen. Met haar vader reist ze met de trein naar Delft waar ze nooit aankomen...
Als Joke wordt bedrogen door haar vriend, vertrekt ze uit Friesland en wordt onderwijzeres in Schiedam. Ze valt als een blok voor collega Goof. Ze krijgen een relatie en dan blijkt dat Goof haar ook bedriegt. Ook deze baan zegt ze op, maar ze moet toch na de kerstvakantie een paar weken werken. Ze reist terug naar Schiedam waar ze nooit aankomt...
Bij Harmelen vindt een enorme ramp plaats. De drie meisjes komen op dezelfde zaal te liggen. Marga is het minst gewond. Elises gezicht is ernstig beschadigd en Joke moet een half been missen. Tussen Joke en Elise ontwikkelt zich een vriendschap. Marga weet niet waar ze naartoe moet als ze uit het ziekenhuis wordt ontslagen en dan bieden Elises aanstaande schoonouders haar voorlopig logies aan. Dat past helemaal in het plaatje van Marga want ze is heel erg gecharmeerd van Albert, die steeds minder interesse in zijn verloofde begint te krijgen. Elise en Joke houden contact. Joke stuurt Marga elk jaar een kerstkaart die ze echter steeds weggooit. Tot er na 45 jaar een brief van Joke komt waarin ze vraagt of ze elkaar eens zullen ontmoeten...
Een bijzonder, ontroerende, indringende roman over de treinramp die in 1962 plaatsvond in Harmelen. Ik kon mijn ogen af en toe niet droog houden. Eén van de betere romans van deze auteur.
Geef een reactie