In de roman 'En het werd stil' schuilt Janus den Dunnen tijdens een verschrikkelijke herfststorm in de Biesbosch in een kooihuis, de woning van iemand die eenden vangt. Het is 1917. Terwijl hij zich probeert te redden, blijkt gelijk al dat er meer aan de hand is.
In de volgende hoofdstukken vertelt Janus zijn levensverhaal. Eerst kinderlijk, de leeftijd van zijn ouders, zussen en broers aangevend met het aantal handen. Het leven van hardwerkende mannen, die de hele week van huis zijn, wilgentakken kappen in de Biesbosch. Treffend hoe één psalm, de negenenzestigste, past bij hun leven.
Janus is als nakomertje geliefd. Later wordt hij ook griendwerker, net als zijn vader maar eerst moet hij nog naar school. De scènes uit zijn jeugd worden afgewisseld met momenten uit de storm, als heel de Biesbosch onder water staat. De verhalen grijpen in elkaar, steeds duidelijker wordt het welke geheimen Janus met zich meedraagt.
Ik vond het verhaal prachtig in zijn eenvoud. De liefde voor de natuur in de Biesbosch spat van de bladzijden en de mentaliteit van de werkers rond de Biesbosch is ook herkenbaar.
Geef een reactie