Holly is onderwijzeres maar ze kan niet goed orde houden. Na een vervelend voorval besluit ze te solliciteren. Ondanks dat ze zich onzeker voelt en bang is dat ze niet wordt aangenomen, vindt ze een baan op het eiland Trellingerland als privé-onderwijzeres. De eigenaar en vrijheer van het eiland woont met zijn gezin in een kasteel. Hij gaat gebukt onder een liefdeloos huwelijk.
Holly voelt zich al gauw thuis op het eiland. Hetty van de herberg en Martha de kokkin van het kasteel waarschuwen haar voor kunstschilder Warner die een vrouwenverslinder is. Holly wil hem ontlopen maar dat lukt niet echt. Als ze hem op de veerboot treft, komt ze tot de ontdekking dat ze goed met hem kan praten en dat hij een luisterend oor heeft. Maar keer op keer ziet ze hem met verschillende vrouwen. En als ze dan ook nog door hem van de sokken wordt gereden, is voor haar de maat vol. Ze wil niets meer met hem te maken hebben. Maar of dat lukt?
Dit boek leest vlot maar er komen enkele onrealistische elementen in voor. Holly krijgt een klap in haar gezicht van de vader van een leerling. De school adviseert haar om geen aangifte te doen en zij gaat daarmee akkoord. Beetje vreemd, het is heel normaal dat van zoiets aangifte wordt gedaan. Dan het eiland. Dat is fictief en heeft een niet-Nederlands landschap van kliffen en rotsen. Toch hoort het bij Nederland. Als je een eiland verzint, moet het toch wel een Nederland landschap hebben, anders kun je het beter bij een ander land laten horen. Als Holly naar het psychiatrisch ziekenhuis in Ermelo moet, gaat ze vanaf station Ermelo met de bus. Onrealistisch, want het ziekenhuis is op loopafstand van het station.
Verder wordt er nogal eens van perspectief gewisseld binnen een alinea. Als je net verdiept bent in de gedachten van Holly, worden de gedachten van een andere persoon ineens beschreven. Als Holly en de man die op haar verliefd is, elkaar voor het eerst hebben gekust vraagt hij direct of ze bij hem blijft wonen en gaan ze met elkaar naar bed. Een snel afgeraffeld einde.
Geef een reactie