Ruth Henderson zit aan de grond van haar bestaan. Haar echtgenoot is ruim een jaar geleden overleden en hij heeft haar een groot huis en schulden nagelaten, waar ze eerder geen weet van had. Op haar werk wordt ze lastiggevallen door haar baas. Sociaal, financieel en emotioneel totaal op verhuist ze terug naar haar ouders, samen met haar veertienjarige dochter Maggie. Iets waarvan ze nooit gedacht had dat ze dat ooit zou doen, omdat ze als achttienjarige op niet zo’n fijne manier van huis is weg gegaan. Haar trots is het laatste dat breekt en die naschok galmt lang na.
Na een week wordt Ruth door haar moeder gedwongen uit bed te komen en een baan te zoeken en ze raapt zichzelf bij elkaar en doet een halfhartige poging. Met de hulp van de huishoudelijke hulp van de buren Ana Luis, krijgt ze het voor elkaar om er goed uitziend op haar werk te verschijnen. Ook krijgt ze een uitnodiging om met een vriendinnengroep samen te eten bij een van de vriendinnen thuis. In die groep komt Ruth erachter dat voor niemand de tijd heeft stilgestaan en ieder te kampen heeft met eigen keuzes in het verleden of omstandigheden waar niemand iets aan kon doen. Nadat ze er nog een tweede baantje bij heeft genomen, groeit Ruths netwerk gestaag uit, doordat het schoonmaakwerk in een kerk is. Langzamerhand komt er een heilzaam patroon in haar leven waarbij ze probeert haar schulden af te lossen en tegelijk de pijn uit het verleden te verwerken.
Dan komt haar jonge oude buurjongen thuis van een wereldtrip. Ruth is bang dezelfde fouten te maken als in haar tienertijd. Ze wil koste wat kost de sterke, zelfstandige jonge vrouw zijn, die ze altijd heeft willen zijn. Maar uiteindelijk ziet ook zij in dat je andere mensen en de liefde en raad van andere mensen keihard nodig hebt.
De roman is een geweldig leuke feel-good story. Een prachtig verhaal, spannend en romantisch. Bijna alle figuren in het boek zijn zo gevat en welbespraakt als de hoofdpersoon, dat is ietwat ongeloofwaardig. Maar er zit zeker vaart in het verhaal en het laat je af en toe op het puntje van je stoel zitten. Wat ik in meer verhalen zie gebeuren en wat me vaak verbaasd laat staan: de hoofdpersoon is verbaal heel sterk en slim, maar is niet weerbaar en beslist te imponeren als er echt kwade of slechte krachten in het spel komen. Dat vind ik soms vervreemdend werken.
Geef een reactie