Meeslepend verhaal dat begint met een scène van een pasgetrouwd gelukkig stel. Oké het leven is hard, maar ze hebben elkaar en dat is genoeg. Eindelijk hebben Ruth en Charlie hun ouderlijk huis (en stad) verlaten en dromen ze van een mooie toekomst. Totdat een verschrikkelijk ongeluk Ruth terug bij af brengt en zij weer bij haar ouders in huis trekt.
Er is één vriendin die haar het zetje geeft om toch verder te gaan met haar droom, studeren om lerares te worden. Daarvoor reist Ruth naar Californië. Hard studeren helpt om het verdriet weg te drukken. Met een baantje als onderwijsassistente erbij is er helemaal geen tijd meer om te rouwen. Totdat ook in Californië haar toekomstplannen worden gedwarsboomd. Weer heeft Ruth nog maar één vriend waar ze terecht kan.
Waar de roman, die zich afspeelt in de jaren 30, tot dit punt inderdaad een sfeervolle historische setting heeft, wordt het anders als Ruth in een kamp terecht komt waar Mexicaanse landarbeiders wonen. Dan lijkt de tijd tussen toen en nu niet veranderd.
Prachtig geschreven verhaal over de waardigheid van alle mensen. Goed dat erover deze misschien wel vergeten geschiedenis over Amerikaanse staatsburgers van Mexicaanse komaf, die in de jaren dertig op de trein zonder pardon werden teruggestuurd, geschreven wordt.
Geef een reactie