Droom je wel eens?

Wat me het meest aan het denken gezet heeft in dit boek over hoe God door dromen heen iets tegen mensen zegt, is de opvatting dat je door een droom op zoek gaat naar de betekenis van die boodschap, en dat de weg naar die betekenis meer oplevert in je relatie met God dan de uiteindelijke betekenis. Dit wordt weersproken door getuigenissen in het boek waarin de betekenis direct gegeven wordt en iemand door de betekenis van zijn of haar droom, de relatie met God begint.

Ik heb een beetje moeite met de termen 'beginners' en 'gevorderden'. In de Bijbel wordt dit onderscheid niet gemaakt. God sprak met Samuel, terwijl hij heel jong was. En dat was nou niet bepaald een boodschap voor beginners, die God tot hem sprak. Ook het daaruit voortvloeiende idee van 'oefenen', geeft me een onbehaaglijk gevoel. God geeft je iets in een droom en je doet er iets mee of niet.

Ik heb ook enorme moeite met de opvatting dat iemands verstand is uitgeschakeld tijdens de slaap. Uit de voorbeelden die ook in dit boek zijn opgenomen, blijkt duidelijk dat de dromer betrokken is, en dat zijn verstand juist niet is uitgeschakeld. Hij kan de boodschap begrijpen en (laten) interpreteren, soms nog terwijl hij droomt, en soms als hij wakker is geworden. God openbaart zijn kant van de dingen aan mensen (in de Bijbel), waardoor hun begrip wordt opgerekt, hun visie wordt verbreed. Dat is juist zo geweldig aan het feit dat God door dromen en visioenen spreekt. In dit boek worden verstand en geest naar mijn mening onterecht van elkaar gedistantieerd.

Voor de schrijvers is de openbaring van God in dromen een onderdeel van profetie, maar het kan ook onderdeel zijn van herderlijke zorg. De vooronderstelling dat God een symbolentaal hanteert om ons in zijn relatie met Hem te helpen wordt onderbouwd met teksten waarin het niet begrijpen van ongelovigen wordt bedoeld. Dat is jammer, de schrijvers ontkrachten zo hun stelligheid, want in dezelfde teksten wordt aangegeven, dat de gelovigen het wel begrijpen, en kunnen toepassen.

Mijn ernstigste bezwaar is de vooronderstelling dat de duivel een gelovige iets kan openbaren in een droom, en dat een demon je in je dromen kan achtervolgen. Onderbouwd met de lustdromen, waar een seksverslaafde last van kan hebben. Ik vind geen enkel duidelijk voorbeeld in de Bijbel waaruit blijkt dat de duivel toegang heeft in dromen. Ik zou hem deze macht niet kunnen toekennen. Ik ben ervan overtuigd dat Gods Geest vanuit een diepe liefde en bewogenheid met ons leven en vanuit zijn overzicht in de tijd en de plaats, ons dingen door dromen en visioenen kan openbaren, en in de Bijbel kun je daar ontelbare voorbeelden van vinden. Het spreken van God in dromen en visioenen is vaak niet in eerste instantie persoonlijk, hoewel hij nooit aan onze persoon voorbijgaat en helemaal inspeelt op wat de persoon nodig heeft, maar het heeft in eerste instantie betrekking op het plan van God met de volkeren en de wereld.

Er wordt nogal kort door de bocht geredeneerd. Jolande stelt dat God haar iets in een droom had laten zien en concludeert dat het zijn prachtige weg van genezing en herstel is geweest. Maar de droom zelf was niet de weg van herstel geweest, haar eigen neerknielen bij het kruis van Jezus, met wat zij begreep uit die droom en de bereidwilligheid om vergeving te vragen aan God en hem te vertrouwen, dat bracht herstel en genezing. Als zij er niets mee gedaan had, het kruis van Jezus niet in dit gebied van haar leven had geplaatst en gezien had hoe Christus' lijden hierin belangrijk is geweest, had er geen herstel plaatsgevonden. Dromen zijn dus een middel. Niet een doel op zich. Ik zie deze verwarring vaker terug in dit boek.

Hetzelfde gebeurde met Salomo. Omdat hij bereidwillig was om God iets belangrijkers te vragen dan rijkdom, daarom geeft God hem de prachtige gave van grote wijsheid. (Er was namelijk al een begin van wijsheid door dit te vragen, en kon God er ook iets mee). Hij kreeg dat niet pats boem, door die droom. De droom was een geweldig middel van God om Salomo's houding te onderzoeken, om zijn gedachten en zijn hart te beproeven, niet een middel om deze gave te geven.

Heel mooi zijn de voorbeelden waarin mensen enorm bemoedigd worden. Het bemoedigde mij ook om na te denken over de dromen die ik heb gehad.

Heel storend zijn de onzorgvuldigheden, vooronderstellingen en conclusiefouten. God zou aan Abraham vertellen wat zijn bestemming is. Hier wordt Jakob, Abrahams kleinkind, bedoeld. Abraham kreeg namelijk niet te weten wat zijn bestemming is, daarom was hij zolang onderweg en bleef hij in tenten wonen. De droom die Abimelech kreeg was zeer zeker geen nachtmerrie, maar zoals later ook beweerd wordt: een waarschuwingsdroom. En dat Jobs nachtmerrie van een demon afkomstig zou zijn, kan ik ook niet geloven. Hij was ziek, en had misschien wel koorts van al die zweren. En zoals iedereen weet zijn koortsdromen soms nachtmerrieachtige ervaringen.

Jolande gaat soms in haar conclusies verder dan het woord van God aangeeft. Ik heb hierdoor enige reserve gekregen ten opzichte van haar aanmoediging om te gaan 'oefenen' met het interpreteren van dromen. Wel heb ik door dit boek een aanmoediging gevoeld om, als ik droom, het vaker te gaan opschrijven en er over na te denken. Want dromen hebben zeer zeker een functie en zeggen veel over je leven en je relaties, en wellicht ook over de wereld om je heen en Gods plan met die wereld. Ook merk ik dat mijn idee over: "We krijgen geen briefje uit de hemel" als we ergens mee zitten of antwoorden zoeken, door dit boek duidelijk veranderd is. God geeft meer antwoorden, dan wij soms willen of kunnen zien.