Randy Singer is een meester in het schrijven van rechtbankthrillers. In Dodelijk Complot ontmoet plaatsvervangend openbaar aanklager Rebecca Crawford, alias Barracuda, meerdere keren Charles Arnold. Eerst omdat deze zwarte professor, deskundig in de Amerikaanse grondwet, zichzelf verdedigt tijdens een hoorzitting. Later omdat hij gevraagd wordt voor de zaak van Thomas en Theresa Hammond. Deze streng gelovige ouders zoeken, mede door de leer van hun kerk, geen medische zorg voor hun zoontje Joshua, maar vertrouwen op God voor genezing. Als Joshua dan in kritieke toestand in het ziekenhuis komt, kan dokter Amistead niet veel meer voor hem betekenen en overlijdt de jongen onder zijn handen. Hij belt zijn vriendin Rebecca omdat hij mogelijk een interessante zaak voor haar heeft.
In deze thriller waar het recht op godsdienstvrijheid op het spel staat, doet de christelijke invalshoek het prima. Deze is subtiel, haast natuurlijk ingebracht door het karakter van Charles Arnold. De man die doordeweeks studenten lesgeeft over rechtszaken waarbij men in beroep gaat op basis van de Amerikaanse grondwet, is op vrijdagavond straatprediker. Al direct in het begin van deze thriller gaat het mis en wordt hij door twee blanke agenten opgepakt, zogenaamd omdat hij geen vergunning zou hebben en geluidsoverlast veroorzaakt. Dit gebruik van discriminatie door de politie maakt Dodelijk Complot actueel. In de gevangenis komt Charles in contact met een grote crimineel Buster Jackson, die de diensten van professor Charles wel kan gebruiken, omdat er bij zijn arrestatie ook sprake zou zijn van rassenprofilering.
Processen bij de rechtbank, hoorzittingen, getuigenverklaringen en dergelijke, het kost allemaal tijd en het staat garant voor pittige dialogen en uren leesplezier. Randy Singer weet de dynamiek die er in een rechtszaal speelt ijzersterk te beschrijven, zodat het juridisch spel van de bladzijden spat. Voortdurend zijn er ontwikkelingen in verschillende verhaallijnen, die langzaam maar zeker bij elkaar komen. Kleine details blijken later doorslaggevend te zijn en zo blijft de lezer geboeid. Vooral het karakter van Charles Arnold, met zijn eigen worstelingen privé en op geloofsgebied, is sterk neergezet. Het schimmige, maar daarmee juist uit het leven gegrepen, in deze roman is dat goed en fout aan alle romanfiguren kleven. De bad guys doen goede dingen en good guys houden hun handen ook niet zuiver. Bovendien zijn de good guys en girls in deze roman zeker niet alleen maar christenen. Relaties lopen stuk omdat geloof een wig lijkt te zijn. Als lezer is het net alsof je zelf in de jurybank terecht komt en een oordeel zult moeten vellen over de schuld van Thomas en Theresa Hammond. Dat maakt Dodelijk Complot tot een fantastisch boek in zijn genre.
Geef een reactie