Agnes, de moeder van Lima en Joop en de vader van Agnes zijn de personen over wie dit boek gaat. De eerste zin grijpt je: “Het ziekbed van mijn vader vergeet ik niet snel. Hij smolt gewoon weg.” Je snapt dat zaken nog niet afgerond zijn en dat rennen niets uitmaakt. Het proces van ontdekkingen over het verleden en afscheid nemen in het heden, beschrijft Staal met een zorgvuldige opbouw en plotwendingen waardoor je tegelijk onverwacht en ergens toch voorbereid de emoties die erbij komen kijken, ondergaat. Superknap geschreven en wellicht herkenbaar voor de zestigers van nu. Het boek is opgebouwd uit geschreven perspectieven vanuit deze drie personen. Waarbij die van Joop de ontdekkingen en bedenksels van Agnes inhouden waarbij ze probeert te begrijpen wat er gebeurd is in hun leven. De auteur reikt de lezer genoeg denkstof aan over de complexiteit van adoptie; het onbegrijpelijk wrede van oorlog en het proces van vergeven van het kind en de tiener die je ooit was.
Geef een reactie