Dit boek is het waargebeurde eerste verhaal van een Noord-Koreaanse vrouw. Lucia Jang is niet haar echte naam. Enkele mannen uit Noord-Korea hebben hun verhaal al geschreven en volgens genoemde tolk zijn er aanwijzingen dat meer vrouwen uit dit land bezig zijn hun ervaringen op schrift te stellen. Het boek begint met een proloog. Vervolgens is het in drie delen verdeeld; daarna een epiloog, dankwoord en noot van de tolk. Nawoord: getuigenis door Stephan Haggard.
Lucia Jang groeide op in Noord-Korea in de jaren zeventig. Toen al waren er grote voedselproblemen die wel gigantisch werden in het midden van de jaren negentig (Zwarte Mars genoemd). Noord-Korea was en is een dictatuur en de indoctrinatie van de bevolking was en is nog steeds angstaanjagend. Sunwha, zoals haar Koreaanse naam luidt, doet alles om aan voedsel te komen voor haar ouders en andere gezinsleden. Aan hen werd geleerd dat Kim Il-sung een god was, daarom kwam men niet in opstand. Na de dood van Kim Il-sung werd de situatie alleen maar erger. Sunwha trouwt met de verwekker van haar oudste zoontje maar door de alcohol loopt dit huwelijk stuk en raakt ze haar zoontje kwijt. Deze heeft zij tot op heden niet weer gezien. Door haar leven van smokkelen, ook over de grens naar China, belandt ze in gevangenissen en andere benarde situaties. Door haar verantwoordelijkheidsgevoel voor haar familie en de hoop haar zoontje op een dag weer te zien, pakt zij een kans om naar Zuid-Korea te vluchten niet aan. Zij raakt opnieuw in verwachting terwijl ze in China is, gaat weer naar Chosun waar haar wortels liggen en wordt uiteindelijk door haar vader geholpen met haar jongste zoon naar Zuid-Korea te vluchten.
Lucia heeft het boek als verhaal voor haar zoontje Taebum geschreven. Dit maakt het boek extra aangrijpend. Verder weet ze de sfeer en omstandigheden waarin zij leeft erg goed te beschrijven. De titel van dit boek verwijst naar een verhaal dat haar moeder haar als klein meisje vertelde. Een kind uit dit verhaal smeekte de hemel om een touw om aan een tijger te kunnen ontsnappen. Sunwha bevond zich als kind overdag in haar vaders kantoor, zelfs maandenlang bij gebrek aan een andere oplossing. Ze wilde met andere kinderen spelen en ‘vroeg ‘ om een touw om uit de kantoorkamer te ontsnappen. “Ik vraag heus niet of ik de zon of de maan mag worden, alleen een van de sterren ertussenin”.
Een minpuntje voor dit boek is dat het voor de lezer lastig is om een goed beeld te krijgen van de politieke situatie zowel in het Noord-Korea van destijds als in het huidige Noord-Korea en van de relatie met landen als Rusland en China en Zuid-Korea. Daar moet de lezer voornamelijk zelf naar op zoek gaan. Het is voor ons moeilijk voor te stellen dat een verhaal als dit zich werkelijk in Noord-Korea afspeelt. De situatie in daar is nog steeds verschrikkelijk. Een aanrader dit boek, maar ook een appel op ons als lezers om voor de Noord-Koreanen te bidden! ! Het is aangrijpend dat in de 21 ste eeuw nog landen bestaan als Noord-Korea en dat mensen in zulke verschrikkelijke omstandigheden moeten leven.
Lucia Jang heeft sinds 2010 een permanente verblijfsvergunning in Canada. Ze woont in Toronto met twee zoons. Coauteur Susan McClelland is onderzoeksjournalist en heeft al tweemaal de Amnesty International Media Award gewonnen.
Geef een reactie