De liefde voor beroemde violen, hun bouwers, vioolcomponisten en musici barst uit dit knap geschreven eerbetoon aan de volmaaktheid gemengd met passie. Maar meer nog dan deze liefde heeft me getroffen hoe de geschiedenis een plaats heeft gekregen. De harde geschiedenis van onderdrukking en oorlog, oorlogsbuit en vernietiging, overleving en bewaring.
Daniel en Tatjana zijn de kleinkinderen van mensen uit verschillende volken, die één ding gemeen hebben: ze kunnen uitzonderlijk goed viool spelen. Hun wegen kruisen zich en daardoor uiteindelijk ook de wegen van hun grootouders. Dit boek zelf is al een prachtige compositie van hoe dramatisch het in levens kan verlopen en hoe bijzonder de geschiedenis zijn loop kan hebben.
Het persoonlijke verhaal van Daniel is die van een gezonde jongen die het spelen op de viool en misschien wel de dromen die zijn moeder heeft van zijn carrière, spuugzat is. Hij wil liever met zijn vrienden honkballen. Dat levert conflicten op en door die conflicten heen moet Daniel uitzoeken wat hij zelf het liefst wil in zijn toekomst. Mede door vragen over een bepaalde viool, leert hij over zijn eigen familiegeschiedenis en over de rol die die viool heeft gespeeld in het leven van zijn vader en grootvader.
Dit boek is boeiend, zeer leerzaam en door iedereen vanaf 12 jaar goed te lezen. Het effect van het boek kun je versterken door de genoemde stukken op te zoeken en te luisteren. Ik vind het een prachtig boek om aan kinderen en jonge tieners voor te lezen en dan stukjes van die muziekstukken te laten horen om hun voorstellingsvermogen en begrip van muziek en de Europese geschiedenis te vergroten.
Geef een reactie