In dit boek heeft de schrijfster zichzelf een beetje verraden. Ze schept een hoofdpersoon Ann Silver, die zoals het op mij overkomt, veel biografische trekjes vertoont. Intussen is de toer die zij uithaalt om de professie van de hoofdpersonen zo veel mogelijk echt te laten zijn, bewonderenswaardig. Wellicht staat haar een keur aan onderzoekers ter beschikking en spreekt ze veel mensen binnen de krijgsmacht en het politieapparaat in de USA. In ieder geval, het is bijzonder hoe Dee Henderson spanning en romantiek weet te combineren. In dit verhaal maakt zij het zich extra moeilijk of zo je wilt extra makkelijk door Ann Silver meer talenten te geven. Ze is niet alleen goed in politiewerk, maar ze heeft ook de boeken die Dee zelf geschreven heeft, geschreven.
Ann heeft een complexe persoonlijkheid en door haar professie ook nog last van posttraumatische stressstoornis. Dit maakt haar het leven niet makkelijk. Ze vindt ontspanning in het wandelen met haar hond en het vliegen in allerlei vliegtuigen.
Paul Falcon is een hoofdagent die betrokken is bij meer moordzaken. Door een ontdekking van Ann, die een zaak zeer goed heeft uitgezocht, komt een oude moordzaak weer aan het rollen. Het blijkt van een enorme omvang te zijn, waar beroemde personen en veel geld bij betrokken is. Het lukt Paul en zijn team om deze zaak tot het einde toe te volbrengen, maar het kost veel bladzijden vol koffie, chocolademelk, doughnuts, tijd en onderzoek.
Dwars door het verhaal heen groeit er een diepe liefde tussen Paul en Ann. Soms vind ik het te moeizaam. Dan denk ik: wat een gedoe allemaal om iemands hart te winnen, maar goed daar is het Dee Henderson voor.
Als je dit boek voor de romantiek leest, gaat het als stroop. Als je het leest om te weten hoe vermoeiend en soms frustrerend politiewerk is, dan is het goed te doen.
Ik geef dit boek 3 sterren, omdat je hierin een positie moet kiezen, als lezer. De 859 bladzijden van de dwarsligger boeiden mij niet altijd, maar het is heerlijk om te lezen als je ergens moet wachten.
Geef een reactie