De omschrijving die de bibliotheek aan dit boek geeft, is te mild en te krap. Hij vertelt me: "Vrijmoedig spel met het islamitische geloofsgoed waarin twee Indiase acteurs na een val uit een vliegtuig goed en kwaad belichamen." Ik ben tot ongeveer 90 van 494 bladzijden gekomen, maar het lukt me niet om verder te lezen. Ik kan er geen touw aan vastknopen.
Er is geen duidelijke verhaallijn, ik weet niet wat flashback is of wat nu gebeurt. Wat er in het nu gebeurt is ook niet duidelijk, omdat visioenen en dromen een grote rol spelen. Ik verdwaal in opsommingen of terloopse verhaaltjes, die een bepaalde sfeer neerzetten, maar nergens meer opgepakt worden. Allerlei geloofselementen worden vermengd met cultuurelementen worden vermengd met sociologische elementen worden vermengd met psychologische elementen. Ik krijg niet zo'n goed idee van het leven van de twee hoofdpersonen, behalve dan dat overspel, haat, moord, zelfmoord, ellende, overlevingsdrang, drank en machtsmisbruik en nog veel meer negatieve facetten van dezelfde strekking een rol spelen.
De 90 pagina's die ik doorworsteld heb, hebben mijn gedachteleven niet opgebouwd of versterkt. Ik begrijp al helemaal niet waarom de islamitische wereld, als zij zichzelf werkelijk serieus neemt, hier zoveel aandacht aan besteed heeft en dat de schrijver de dood verdient, tenzij zij zich de spiegel laat voorhouden die Salman toont: dat ook de islam geen paradijs op aarde is en dat er binnen dit systeem heel veel plaatsvindt dat niet zuiver of mooi is. Dat Salman hier een paar engelennamen bijhaalt, neem ik hem niet kwalijk. Ook in de westerse wereld heten mensen Michael en Gabriella. Ik zou dit boek aan niemand aanraden.
Geef een reactie