De vader van Sofie raakt ernstig gewond bij een brute overval in zijn huis. Op het eerste gezicht lijkt er niets te zijn geroofd, maar de stiefmoeder, Yvonne is spoorloos verdwenen. Dat is het spannende begin van De dochter, de tweede thriller van Linda Bruins Slot.
Sofie haast zich naar het ziekenhuis om haar tweelingzusje op te vangen. Sinds de dood van hun moeder neemt zij het voortouw om voor haar te zorgen, al is Laura inmiddels getrouwd en zelf moeder. Sofie is alleen en net als haar vader leraar op een middelbare school. Tijdens het wachten in de ziekenhuisgangen komt ze Ramon tegen en om de ellende van de roofoverval en de geheimen van haar zwijgende vader te ontvluchten, laat zij zich meeslepen in een onschuldige flirt.
Kortom ‘De dochter’ lijkt alles te hebben voor een heerlijke spannende roman. Het boek heet zo omdat het verhaal verteld wordt door Sofie. In korte zinnen vertelt zij wat ze meemaakt, denkt en doet. Ze heeft een tic om geschiedenisfeitjes te pas en te onpas voorbij te laten flitsen. Ondertussen ratelt ze veel meer, al dan niet bruikbare informatie, flashbacks van haar jeugd en een ander trauma. De stijl verschilt dag en nacht met het spannende intro waarin de schrijfster juist de stiefmoeder over de schouder heeft gevolgd. Het duurt heel lang voordat Yvonne in het verhaal weer aan bod komt en dus moet de lezer het vooral met Sofie doen, die helemaal niet de doortastende, zelfstandige vrouw is, die in het begin van het verhaal wordt neergezet, als zorgzame zus en lieveling van haar vader. Dat is jammer want met deze Sofie heb ik als lezer absoluut geen klik. Onzeker over haar gedachten zet ze bij alles een vraagteken en geeft ze regelmatig een toelichting waarom ze wat doet, terwijl ik dat zelf wel kan bedenken nu ik in haar hoofd mag meekijken.
Net als in elke thriller heeft Linda Bruins Slot wel degelijk allerlei puzzelstukjes verstopt, die tot de ontknoping van het plot leiden, maar het lukt Sofie niet haar gedachten te focussen en een familiegeheim te ontrafelen, temeer omdat ze op een gegeven moment zelfs letterlijk met handen en voeten gebonden is.
Tussen de regels door blijkt er in dit boek toch iets moois verstopt te zitten. Twee keer laat Linda Bruins Slot zien hoe een vader, misschien met falen en opstaan, oneindig veel van zijn dochter houdt, ook al is zij verre van volmaakt.
Geef een reactie