"Word wakker." Met deze woorden laat de auteur Chawa (Eva) tot leven komen. Ze kijkt in Adams blauwe ogen en hoort zijn vreugderoep: "Eindelijk!"
Doordat het boek in de ik-vorm is geschreven, kom je als lezer heel dicht bij Eva. Het leven in het Paradijs wordt mooi en poëtisch beschreven. De enorme impact die de zondeval op het leven van het eerste mensenpaar –en van iedereen- heeft, wordt treffend en realistisch beschreven. Adam en Eva moeten het Paradijs verlaten. Kajin (Kain) en Hebel (Abel) worden geboren en meer zonen en dochters.
Eva belooft Adam dat ze eens terug zullen keren naar het Paradijs. (Ook wel het dal genoemd). De tocht wordt gemaakt als Adam op sterven ligt. Op een draagbaar wordt hij vervoerd; zijn zoon Seth is één van de medereizigers. Als ze eindelijk bij de ingang van het dal komen, is er alleen nog maar water...
Een indrukwekkende roman die me meer bezig bleef houden dan menig andere roman. Wel vind ik het erg jammer dat de auteur zich blijkbaar niet op de hoogte heeft gesteld van het bekende feit dat in vroeger tijden baby's tot ongeveer hun vierde jaar gezoogd werden. Daarna konden de vrouwen pas weer zwanger worden. In dit boek houdt Eva's borstvoeding bij Kain al na de negende maand op en wordt ze direct weer zwanger. In twintig jaar tijd krijgt ze acht kinderen.
Het is ook zeer onwaarschijnlijk dat Adam blauwe ogen had. Hij had waarschijnlijk bruine ogen. (Zie de uitleg in "Territorium" van Randy Alcorn).
In het nawoord schrijft de auteur over de research die ze heeft gedaan, onder andere over of het wel of niet regende voor de zondvloed en of de mensen wel of geen vlees aten voor de zondvloed.
Al met al een heel interessante en boeiende roman.
Geef een reactie