Op haar zesde jaar ging de slechtziende Mieke naar een blindeninstituut waar strenge nonnen de leiding hadden. Mieke kreeg heimwee, maar toen ze huilde werd ze afgestraft, want: ‘Dankbare kinderen huilen niet’. Zuster Adelata was de strengste zuster. Zelfs een pop uitkleden mocht niet, want bloot was niet netjes. Wat wel bloot moest waren de billen, als de kinderen voor straf met een kleerhanger een pak slaag kregen.