Yvonne van den Berg heeft een autobiografische roman geschreven over de verschrikkingen die een lid van de tweede en derde generatie NSB-kinderen kan treffen. Het stigma van slechtheid en schuld is een voortwoekerend trauma in de levens van deze mensen. Het zorgt voor enorme barsten in de familie- en vriendschapsrelaties en ook in de school- en werksituatie werkt het nog door.

Het oorlogsverleden van haar moeder drukt vanaf haar jeugd een zwaar stempel op het leven van Else. De oude, kapotte viool die ze op zolder vindt, maakt alles nog moeilijker.