In 23 uur (waarvan vier en een half slapen) heb ik Blindelings gelezen. Ik kon er niet los van komen. Het is menselijk. Het is confronterend (zeker als je een soort natuurlijke naïviteit hebt). Het is spannend. Het is herkenbaar. Het is zo geschreven dat je gewoon wilt dat alles goed zal komen. Het schuurt, maar net niet te veel. Het jeukt aan alle kanten. Het leest als een film en ik hoop ook dat dit boek verfilmd gaat worden.
Blindelings begint met een beklemmende droom. Aan het eind van het boek komt de droom weer terug en is de vervulling ervan dichtbij. Dat vind ik knap van de schrijfster; het bewust inbrengen van elementen die eerst geen betekenis lijken te hebben, maar uiteindelijk toch een belangrijke rol spelen.
Er zijn verschillende verhaallijnen. Tessa is de jonge vrouw met twee zonen die adolescent zijn en een man die in het buitenland werkt. Zij is in een soort midlife crisis terechtgekomen. Haar hart beweegt zich al een tijd lang steeds verder af van het hart van haar man, Gijs. Hij is journalist, is gestationeerd in Turkije en ontsnapt ternauwernood aan een aanslag op zijn leven.
Een andere verhaallijn is die van Suzan, die als dochter van het leiderskoppel van een sekte, een rol vervult als therapeut. Zij raakt bevriend met Tessa. Het is knap hoe de schrijfster Suzan neerzet. Ze is in het hele systeem meegegroeid en toch lijkt ze op het eerste gezicht een vrij mens, die haar eigen keuzes maakt. Mocht de lezer karikaturale vooroordelen hebben tegen sekten, dan wordt hij of zij door Blindelings en vooral door de persoon van Suzan aan het denken gezet.
Tessa wordt aangetrokken door deze leefgemeenschap omdat ze graag ‘terug naar de natuur’ wil en de mensen in deze gemeenschap veel producten zelf maken. De vrouwen die zich in de gemeenschap bevinden, zijn hartelijk en warm tegen haar. En ook de leider komt in eerste instantie over als een warme, hartelijke vader.
Als lezer rinkelen de rode bellen eigenlijk al vanaf het begin dat Tessa de gemeenschap binnenkomt. Er is een vrouwenhuis, maar geen mannenhuis. Dit overschot aan vrouwen heeft allemaal kinderen en er zijn er een paar zwanger. Tessa stelt de vragen die ze daarover heeft te lang uit. Intussen zit Gijs niet stil. Na eerst met onmacht geworsteld te hebben en nadat hij op een dagboek van Tessa is gestuit, ontwikkelt ook hij gaandeweg een lofwaardige houding. Hij worstelt met nachtmerries, verleidingen en de opvoeding van de jongens, maar hij maakt uiteindelijk de juiste keuzes. Dat vond ik één van de mooie punten in dit boek. Het is mogelijk! Ondanks een winter in zijn huwelijk houdt Gijs vol op de koers van herstel. Ik vind dat dit boek een film verdient.
Geef een reactie