Boekenmening

Sleutel

Lucia krijgt een brief uit Frankrijk met een sleutel erin. Dit maakt haar helemaal van streek en drukt haar met de neus op haar verleden waar ze een punt achtergezet heeft. Althans, dat denkt ze. De afzender van de brief vraagt Lucia om naar haar geboortedorp in Frankrijk te komen. Lucia wil het niet maar haar man Ewoud dringt erop aan dat ze het moet doen.

In Frankrijk aangekomen, gaat Lucia op zoek naar Victor. Ze wil hem vragen om haar te helpen. Ze vindt hem op de plek waar ze hem vroeger ook vond en hij weet haar ervan te overtuigen dat ze de confrontatie met haar verleden aan moet gaan.

Op een bijzondere manier weet de auteur de lezer te overtuigen dat je niet uit eigen kracht hoeft te leven. In Victor en de duif Vérité zijn Bijbelse personages te herkennen.

Een dubbele dosis rijkdom

Het boek ‘Een dubbele dosis rijkdom’ begint met een verhaal dat vele christenen bekend voor zal komen, het moment dat Lucifer, de duivel, met zijn aanhangers uit de hemel wordt gezet. Hier wordt geschreven van een witte koning en een zwarte koning. Deze zwarte koning schrijft zijn verhaal in een klein zwart boekje dat de vijftienjarige Anne in de bibliotheek ziet liggen. Even later ontmoet zij Kasper die een grote rol in haar leven en in dit boek zal spelen. Kasper en Anne krijgen verkering, maar voor ze daarvan kunnen genieten raakt Anne in de ban van het zwarte boekje en ligt ze in coma in het ziekenhuis. Kasper heeft snel door wat er aan de hand is en probeert haar te helpen. Hij krijgt daarbij hulp uit verschillende hoeken. Anne is ondertussen in een hevig gevecht beland in de hemelse gewesten en de vraag is of zij eruit zal komen.

Ik vond dit een bijzonder boek. Ik heb dan ook veel respect dat Jaap Wortel zijn debuut over dit moeilijke onderwerp durft te schrijven. Veel mensen beseffen niet dat er buiten onze wereld ook een strijd gaande is in de geestelijke wereld. Dat jongeren erg vatbaar zijn voor invloeden van de ‘zwarte koning’ en dat het soms moeilijk is om voor de ‘witte koning’ te kiezen. Jaap Wortel heeft op zijn manier handen en voeten gegeven aan dit verhaal en geprobeerd om concreet en visueel te maken wat er zich in de geestelijke wereld afspeelt. Het gaat er hard aan toe.

Ik raakte de weg even kwijt bij de raketten en soldaten maar besefte later dat jongeren hierdoor een duidelijker beeld zullen krijgen. Er wordt helaas wel veel gescholden (let op: niet gevloekt!), met name door de aanhangers van de zwarte koning. Daar houd ik persoonlijk niet zo van maar het past in het verhaal. Zo maakt Jaap nog beter onderscheid tussen goed en kwaad. De vriendschappen en verkering worden heel natuurlijk beschreven. De situatie die de ouders van Anne op het laatst in het ziekenhuis tegenkwamen is een beetje mat beschreven, ik zou daar wat meer emoties bij gebruikt hebben.

Het is een spannend verhaal met een mooie boodschap, soms een beetje heftig maar het getuigt van pure lef om dit verhaal te schrijven. Zoals ik al schreef, knap om zo’n debuut te schrijven. Jaap Wortel (1985) is blind en heeft van jongs af aan veel fantasie. Hij is christen en hoopt door middel van zijn verhalen andere mensen te kunnen vertellen over wie God voor hem is. Voor mij was het lezen van dit verhaal tijdens Pinksteren een heel bijzondere ervaring, ook omdat Jezus in dit boek aan de jongeren vertelt over deze bijzondere dag.

De afscheiding

De spannende dagen van de afscheiding.

Mocht iemand denken dat boeken over kerkhistorische onderwerpen per definitie saai zijn, dan zou hij ‘De afscheiding’ van Marcel de Jong moeten lezen. Heel uitnodigend vind ik zijn boek er niet uitzien, maar de inhoud is erg interessant.

De Jong verplaatst zich in de ‘vader van de afscheiding’, Hendrik de Cock, en vertelt diens verhaal. De Cock is aanvankelijk een predikant als heel veel andere. Hij ziet het christelijk geloof vooral als een manier om mensen vooruit te helpen, helemaal in lijn met het vooruitgangsoptimisme waarmee in die tijd vooral de elite was behept. Maar door gesprekken met bevindelijke gemeenteleden in zijn standplaats Ulrum, veranderen zijn inzichten. Hij gaat beseffen dat de hervormde ‘staatskerk’ zich ver heeft verwijderd van de leer en belijdenissen die officieel nog steeds haar grondslag vormen. Na het lezen van de werken van o.a. Calvijn gaat hij anders preken. Dit leidt tot een grote toestroom van kerkgangers, iets dat andere predikanten ergert. Op een oneerlijke manier wordt hij vervolgens afgezet, waarna hij aan de wieg komt te staan van een beweging van gelovigen die een voluit Bijbelse boodschap wil horen. Een beweging die vervolgens te maken krijgt met soms keihard politie-ingrijpen.

Marcel de Jong schrijft met vaart. Ook heeft hij zich goed gedocumenteerd. Saillant detail: hij noemt zichzelf atheïst. De vraag waarom hij juist over dit onderwerp schrijf intrigeert me. Hij schrijft met veel sympathie over de mensen van de afscheiding. Hij kijkt daarbij vooral naar hen als naar als een emancipatiebeweging van het armere, religieuzere deel van de samenleving. Dat was het zeker, en hij beschrijft de tegenstelling rijk/arm heel goed, maar hij heeft naar mijn bescheiden mening net wat te weinig oog voor het geestelijke karakter van de afscheiding. Zo is zijn uitleg van de predestinatieleer helaas te simplistisch. Dat neemt niet weg dat ik van dit boek heb genoten!

Onmogelijke keuze

Selma is getrouwd met Zeb. Ze heeft een dochter van vijftien, Alice, maar zij is niet van Zeb. Selma heeft hem nooit verteld wie Alice’ vader is. Dan wordt Zeb uitgenodigd door een zakenrelatie om met zijn gezin naar Alicante in Spanje te komen. Selma verzet zich met hand en tand, ze verzint allerlei uitvluchten en wringt zich in allerlei bochten, want ze wil beslist niet mee.

Uiteindelijk kan Selma er niet onderuit. Wat zij vreesde wordt bewaarheid: ze wordt met haar neus op de feiten van het verleden gedrukt. Ze ontmoet een bepaald persoon over wie ze haar man en dochter nooit heeft verteld. Zeb en Alice dwingen haar tot praten maar kan ze dat aan?

Een indringende, realistische roman. Boeiend tot de laatste bladzijde.

Nobody

“We moeten het geloven om het te kunnen stoppen.” Zo begint Nobody, dat je zou kunnen lezen als no body. De titel dekt verschillende ladingen en verschillende niet. Want het slachtoffer in dit op feiten gestoelde verhaal, is nog veel meer kwijtgeraakt dan alleen haar lichaam.

Vivian is lerares op een middelbare school. Ze merkt op dat een van de meisjes uit een van haar klassen afwezig reageert, erg mager is en angst toont. Langzamerhand komt ze achter dingen, die mensen over het algemeen niet willen geloven, dat het echt bestaat. Vivian wil Lynn redden. Maar ze merkt dat ze niemand kan vertrouwen en geen enkele macht bezit. Omdat haar vijand dat ook weet, wordt haar vasthoudendheid onderschat.

Ik beveel dit boek aan voor alle mensen die met kinderen te maken hebben. Lees het en leer herkennen wat je zelf niet zou willen geloven. Niet om in je eentje de held te spelen, maar om het kwaad in het licht te brengen zodat het niet meer kan bestaan.

Liefde door scherven heen

Recensie: Het eerste deel van de tekst op de achterflap (over de prins op het witte paard) zette mij aanvankelijk op het verkeerde been. Ik dacht een roman in handen te hebben, maar dit is allesbehalve een romantisch verhaal. Het is het levensverhaal van de schrijfster, die een veelbewogen leven heeft gehad.

Op jonge leeftijd wordt Esther in de disco verliefd op Martim. Ze wil dolgraag een relatie met hem, maar ondanks het feit dat ze anderhalf jaar lang veel samen optrekken komt het niet tot vaste verkering. Na een relatie waar op een pijnlijke manier een einde aan komt, ontmoet ze Geert. Ondanks haar onderbuikgevoel dat zegt dat ze met deze man geen relatie moet beginnen, trouwt ze met Geert en ze krijgen twee kinderen. Het huwelijk kent problemen, vooral op het gebied van financiën.

Als Esther hoort dat Martims vriendin bij hem weg is, zoekt ze contact met hem. Ondanks therapie en begeleiding verbetert de relatie met Geert niet en na grote worsteling neemt Esther het besluit om van Geert te scheiden. Op de dag dat ze Geert verlaat, trekt ze bij Martim in. Martim heeft twee kinderen uit zijn eerdere relatie en met z'n zessen hebben ze het de eerste tijd goed.

Het gaat mis vanaf het moment dat de kinderen van Martim bij hen uit huis gehaald worden. Martim kan dat slecht verwerken en begint te drinken. Dan volgt een periode waarin heel veel gebeurt waardoor het gezin steeds dieper in de problemen komt. Esther en Martim krijgen twee kinderen, maar het drankgebruik van Martim neemt steeds ernstiger vormen aan. Opnieuw worstelt Esther met de vraag of ze bij Martim weg moet gaan of niet. Zijn drankgebruik dwingt haar daartoe, maar anderzijds houdt ze heel veel van hem en is hij een hele goede vader voor de kinderen. Ik laat het aan de lezer over om te ontdekken welke keuze Esther uiteindelijk maakt en welke gevolgen dat heeft.

Het boek leest gemakkelijk, dat wil zeggen: als het gaat om de schrijfstijl. Tegelijk creëert de schrijfstijl ook wel iets van afstand tussen schrijfster en lezer; het lukte mij niet om me te verplaatsen in de hoofdpersoon. Jammer dat er nogal wat taal- en spelfouten in het boek staan. Inhoudelijk is de materie heel pittig: je krijgt een goed beeld van de enorme worsteling die de schrijfster doormaakt, de dilemma's waar zij voor komt te staan. Wat ik moeilijk te doorgronden vond, is de rol die het geloof in het leven van Esther speelt. Met name in het eerste deel van het boek worden God en geloof wel af en toe genoemd, maar ik vond dat heel lastig te rijmen met de levensstijl van het gezin. Later in het boek lijken 'leer' en 'leven' meer met elkaar in overeenstemming te zijn. Ik ben me er wel van bewust dat ik daar vanuit mijn eigen perspectief naar kijk; keuzes die Esther maakt, zouden niet de mijne zijn.

Een zeer lezenswaardig boek, zeker als je van binnenuit meer zicht wilt krijgen op de enorme gevolgen van het leven met iemand met een verwoestende verslaving.

De gedenkbalk van het Grote Huis

Geschiedenis als een persoonlijk verhaal.

Als jongen van een jaar of elf, twaalf was ik weg van de boeken van de toen mateloos populaire Piet Prins. Van zijn befaamde Snuf-serie, maar ook van series als ‘Wambo’ en ‘Vier vrienden.’

Die vrienden, waarvan ik de namen al lang ben vergeten, komen op een bepaald moment op een oude boerderij, de Kloosterhoeve, waar een gedenkbalk blijkt te zijn: een eeuwenoude, dikke balk waarin de belangrijkste gebeurtenissen worden gekerfd. De titel van het nieuwste boek van Mackay is daarop gebaseerd. Geschiedenis bestaat voor hem voor een belangrijk deel uit persoonlijke verhalen, en daar heeft hij gelijk in.

Ondertitel van zijn vuistdikke boek is dan ook: ‘Een persoonlijk perspectief op de geschiedenis.’ Volgens Mackay kan niemand op een objectieve wijze tegen de geschiedenis aankijken, en heeft hij daarom het recht om dit vanuit zijn eigen, christelijke perspectief te doen. Dat geldt zowel voor de manier waarop hij de historie belicht als voor de onderwerpkeuzes die hij maakt. Met ‘het Grote Huis’ bedoelt Mackay de eeuwenlange christelijke traditie. Hij begint bij de schepping, besteedt dan veel aandacht aan het volk Israël, en concentreert zich daarna vooral op Europa. Voortdurend verwijst hij naar schrijvers, en dan ook weer vaak naar de christelijke, al staat hij ook stil bij denkers als Voltaire en Rousseau.

Iemand die de geschiedenis niet vanuit het christelijke perspectief wil beschouwen zal zijn boek waarschijnlijk minder kunnen waarderen. Maar voor hen schrijft hij het ook niet.

Zijn stijl is prettig en hij valt niet veel in herhaling. Ik vond het een genoegen om ‘De gedenkbalk’ te lezen.

De terrorist

Deel 9 in de serie: Een zaak voor inspecteur Maritz

Omar heeft bijna twee jaar in kampen van het steeds kleiner wordende kalifaat doorgebracht. Omdat hij uit Nederland komt, wordt hij daarheen gestuurd. Hij neemt zijn intrek bij zijn zus Zahi. Zij krijgt de indruk dat hij met verkeerde dingen bezig is. Omar begrijpt niet dat zijn zus met ‘ongelovigen’ omgaat.

De politie in Almere komt snel in opperste staat van paraatheid als de melding komt dat er een terroristische cel actief is in de stad. Verschillende verdachten blijken in eerste instantie niet verdacht te zijn. Na een inval in een huis ziet Maritz een eindje verderop een buitenlandse man staan. Er is iets met hem…

Dit is opnieuw een spannend boek in de Maritz-serie. De auteur heeft zich goed op de hoogte gesteld van de denkwijze van radicale moslims.

Begin je dag met God

Wat is het waardevol om elke dag wat tijd vrij te maken voor je omgang met God. Om je daarbij te helpen, juist ook voor beginners, is dit dagboek van Wilkin van de Kamp heel geschikt. Waarom juist voor beginners? Het dagboek begint met een aantal dagen over het houden van stille tijd. Ook goed voor anderen om je hier nog eens goed bij te bepalen. Elke dag begint met een opschrift om over na te denken, bijvoorbeeld “God is geen mascotte”. Dan een Bijbeltekst en een gedeelte met uitleg en hoe je de tekst kunt toepassen in je eigen leven. Hierbij vertelt Wilkin veel uit zijn praktijk als christen en discipel van Jezus.

Een jaar lang, waarbij je op elk moment van het jaar kunt beginnen, leer je wie Jezus Christus is voor jou, hoeveel God van je houdt, wat de Heilige Geest voor je betekent, hoe je als christen mag leven. Toegankelijk geschreven, de dagelijkse stukjes zijn niet te kort en niet te lang, precies genoeg om tijdens je dag te overdenken. Er zit wel herhaling in, maar dat kun je soms ook nodig hebben en is ook steeds vanuit een andere Bijbeltekst belicht. Wat de meeste indruk op mij maakte was de tekst in dag 157: “Genade betekent dat je de kracht krijgt om je leven te veranderen”. Wat onderschat ik Gods grootheid vaak. Ik wil mezelf veranderen, in eigen kracht. Dit los te laten is voor mij een levenslange worsteling. Een prachtig stukje tekst van Wilkin dat me leert om meer afhankelijk van God en Zijn Geest te leven!

Wat me opviel is de prachtige vormgeving van het boek. Gebonden, geen paperback, maar van een zware kwaliteit, zodat het lang meegaat. De stevige softcover voelt zacht aan. Een prachtig berglandschap siert de voorzijde. Dit doet denken aan psalm 23. Hoewel dit niet op de foto voorkomt, waan je je in dit landschap, in de kudde van de Goede Herder. Oké, als je, zoals ik, alles al gelezen hebt van Wilkin van de Kamp, zul je bekende dingen tegenkomen in dit boek. Maar ik twijfel eraan of dat een minpuntje is. Hoewel het niet zo vaak voorkomt bij mij, kan ik niet anders dan dit dagboek met 5 sterren waarderen en aanbevelen bij elke christen. Vooral ook een prachtig geschenk voor mensen die net gedoopt zijn en/of prille christenen.

Eline

Eline is een jonge vrouw die in Leiden woont met haar gezin. Haar man Wieger gaat voor onderzoek op een gevonden veenlijk naar Drenthe. Eline en haar kinderen Emma en Laurens missen hem heel erg. Dan koopt Eline in een opwelling een auto en gaat naar Drenthe om haar man te vergezellen in zijn onderzoek. Dat lijkt heel gewoon maar was in het begin van de vorige eeuw best bijzonder. En zo wordt Eline ook ontvangen in het Drentse dorp, als een bijzondere verschijning. Ze kan niet echt haar draai vinden maar leert wel een aantal bijzondere vrouwen kennen die ze in haar hart sluit. Na een poosje besluit ze terug te gaan naar Leiden. Daar vallen haar na het verblijf in Drenthe pas echt de tegenstellingen tussen arm en rijk op. Ze keert weer terug naar Wieger in Drenthe.

De Spaanse griep eist vele slachtoffers en Eline probeert te helpen waar ze kan. Als het gezin na deze vreselijke ramp naar Leiden terugkeert kan Eline haar draai eigenlijk niet meer vinden, ze vindt het moeilijk om haar leventje van voor Drenthe en de griep weer op te pakken. Ze verdiept zich in de politiek en komt een (voor de lezer van Michelles boeken) oude bekende tegen. De Eerste Wereldoorlog is voorbij en de discussie over het vrouwenstemrecht laait op, even zijn er politieke ambities bij Eline maar dan vindt ze, geïnspireerd door de mensen die ze in de loop van het jaar heeft ontmoet, eindelijk haar levensdoel.

Eline is een mooie roman. Ik vind de cover heel mooi met een oude foto, net als op de andere historische romans van Michelle. Het verhaal geeft een goed tijdsbeeld weer over het leven van een jonge vrouw van honderd jaar geleden. Door de briefwisseling met de beste vriendin van Eline en de tante van Wieger lezen we ook wat deze oorlog doet met de mensen in Engeland en Duitsland. Het wordt daardoor een mooi compleet en bijna persoonlijk verhaal.

De schrijfstijl is rustig, Michelle neemt de tijd om te vertellen wat ze wil zonder af te dwalen of te veel in detail te treden. Ze neemt je helemaal mee in de veranderende wereld en gedachtes van de hoofdpersoon. Het boek is vanuit Eline geschreven en krijgt diepere lagen, mede door de brieven en de open blik en belangstelling die ze heeft voor anderen. Ze verwerkt geschiedenisfeiten over de Eerste Wereldoorlog, de griepepidemie die volgt en het kiesrecht voor de gewone man en vrouw in het boek zonder dat het saai wordt.

Elines blik op de wereld om haar heen verandert door wat ze allemaal in een korte periode meemaakt en de lezer krijgt dat goed mee. De auteur brengt ook mooi in beeld hoe de beslissingen uit de politiek gevolgen hebben voor de gewone man en andersom. Door het stemrecht te wijzigen veranderde toen de politiek in Nederland. Destijds was dit een aardverschuiving.

De hernieuwde kennismaking met oude bekenden uit de eerste roman van Michelle was verrassend en verfrissend. De gesprekken die ze met deze mensen voert, laten je nadenken over hoe blij je als vrouw mag zijn met de rechten en vrijheden die je nu hebt en dat het nog geen honderd jaar geleden totaal anders was. Eline is zoals ik al zei een mooie roman met bijzondere thema’s om heerlijk in te verdwalen en om echt van te genieten.

19066

Recensie

Jouw waardering

19065

Recensie

Jouw waardering

19064

Recensie

Jouw waardering

19063

Recensie

Jouw waardering

19062

Recensie

Jouw waardering

19061

Recensie

Jouw waardering

19060

Recensie

Jouw waardering

19059

Recensie

Jouw waardering

19058

Recensie

Jouw waardering

19057

Recensie

Jouw waardering