Boekenmening

Teken van trouw

Thea Zoeteman

In dit derde deel van het drieluik, waarin de kapel in het bos centraal staat, gaat het over Jim, die we al eerder tegen gekomen zijn in ‘Onder Zijn vleugels’ en ‘Koorden van Liefde’.

Na een ernstig ongeluk waarin zijn leven werd gespaard maar dat van zijn beste vriend Simon, weggenomen werd, komt Jim in een diep dal terecht. Behalve dat hij er lichamelijk slecht aan toe is en van hulp afhankelijk, wordt hij verteerd door schuldgevoelens. Hij worstelt met grote levensvragen en twijfelt aan de trouw van God. Waar was Hij toen het ongeluk gebeurde?

Wijkverpleegkundige Meike gaat na haar scheiding met haar dochtertje in Drieveld wonen. Zij is degene die Jim de verzorging biedt die hij nodig heeft. Meike heeft haar eigen problemen en zit ook met veel twijfels en vragen. Jim maakt het haar er niet makkelijker op omdat hij zich afsluit voor de mensen om hem heen.

Maar dan leidt Meikes weg naar de Bijbeltuin achter de kapel...

Marianne Grandia laat boven alle worstelingen en strijd zien dat God trouw blijft, ondanks onze ontrouw. En dat we altijd bij Hem mogen schuilen, ondanks onze twijfels en vragen.

Een bemoedigende roman die ik van harte aanbeveel.

Saskia Schouten:

Vrede ontstaat niet door afwezigheid van verdriet of pijn, maar door de aanwezigheid van God.

Deze bemoedigende quote staat op de achterflap van deze boeiende roman.

Na haar scheiding is Meike verhuisd van Utrecht naar haar geboortedorp in Twente. Ze heeft een baan gekregen als wijkverpleegster. Haar dochtertje Emma komt in de klas bij onderwijzer Jim. Op een dag komt Emma thuis met de mededeling dat meester Jim een ongeluk heeft gehad. Zijn oudere vriend Simon is daarbij om het leven gekomen.

Simon was de eigenaar van de kapel die gebruikt wordt als een gebeds- en stilteruimte. Achter de kapel is een Bijbeltuin. Er staan bomen en planten die in de Bijbel voorkomen. De zoon van Simon en zijn vrouw zijn de beheerders van de tuin.

Deze kapel speelt een grote rol in dit aangrijpende verhaal.

Jim kampt met een enorm schuldgevoel en verdriet. De grond zakt steeds verder onder zijn voeten weg. Hij sluit zich af voor iedereen en worstelt enorm met vragen over Gods trouw. ‘Hoezo is God goed en is Hij overal bij en altijd trouw?’

Emma heeft last van opstartproblemen, ze wil niet naar de voorschoolse opvang. Dat gebeurt keer op keer en Meike is genoodzaakt om steeds haar moeder te vragen. Ze krijgt last van stress en slapeloze nachten.

Deze roman is een vervolg op ‘Onder Zijn vleugels’ en ‘Koorden van liefde’ maar heel goed op zichzelf staand te lezen. Het is een roman vol hoop en bemoediging. De auteur heeft een prettige, vlotlezende schrijfstijl.

Een minpuntje vind ik dat er echte en fictieve plaatsnamen worden gebruikt. Meike en Jim wonen in Drieveld in Twente. Ik kom uit Twente en omdat Drieveld niet bestaat, kan ik me geen voorstelling maken van de plaats waar Meike en Jim wonen. Er is ook sprake van Oostbergum en Aerdendonk, ook fictieve plaatsen.

De dankbaarheidsagenda van een ouder echtpaar vind ik heel mooi en bemoedigend. Meike komt daar en wordt verrast door die agenda. De dankpunten zijn o.a.: Voor het lentezonnetjes, voor het lichtje in de koelkast, voor de tekening van Mirthe en meer dingen die vanzelfsprekend lijken maar het niet altijd zijn.

De stem van een vrouw

Kan een persoon een hele gemeenschap beïnvloeden? Dat is de eerste vraag aan leesclubs die Francine Rivers stelt nadat ik het verhaal van 531 pagina’s had gelezen. Het speelt rond de eeuwwisseling 1800-1900 in het berggebied in het noorden van Californië. Ze begint het verhaal van de eigenzinnige Kathryn op het dieptepunt van haar jonge leven. Haar ouders zijn het zo niet eens met haar acties dat ze gewoon maar verbannen wordt zodra die kans zich voordoet: haar oom, die niet haar oom is, heeft haar moeder een huis, een drukpers en een mijn nagelaten en Kathryn wordt gedwongen die in ontvangst te gaan nemen. En omdat het leven ondraaglijk is geworden, doet ze dat ook. Nog tiener, veel te enthousiast en beeldschoon lokt ze ook in haar nieuwe woonplaats Calvada tegengestelde reacties uit en met het gegeven dat er in deze gebieden altijd te weinig vrouwen zijn, wordt de strijd op zijn minst een spannende.

Francine Rivers neemt tijd en ruimte om het verhaal te vertellen. Daarbij herhaalt ze vaak dezelfde gedachten van de hoofdpersonen op meer manieren. Dat vertraagt enigszins. Toch heb ik het boek met heel veel plezier in een paar dagen gelezen. Door de humor, het tijdloze gegeven dat mannen ergens diep in hun hart vinden dat de vrouw een lager soort is dan zijzelf, het gevaar dat groeit, het lef van dit meisje en de warmte van de relaties die er onder de vrouwen die het stadje kent, gesmeed worden. De lijnen zijn scherp en haast niet te verzachten in het verhaal. Meningen zijn moeilijk te veranderen en het slechte en het goede is eenduidig. De vragen voor de leesclubs laten zien dat Francine bewust heeft gekozen voor deze stijl. Ze wil mensen met elkaar in gesprek brengen over hoe zij met anderen en zichzelf omgaan. Hoe zij in kaart brengt dat wij bewust en onbewust meedoen aan profilering en discriminatie.

Een weg door vuur en water

Het leven van Murphy Shepherd komt op scherp te staan als hij na honderden anderen te hebben gered uit slavernij, geconfronteerd wordt met de kidnapping van zijn vrouw. Op zijn huwelijksdag. En zijn dochter, haar dochter en hun geadopteerde dochter. Maar voordat dat moment aanbreekt geeft Charles Martin een indruk van hoe zwaar en ingewikkeld dit werk is. Hoe geheim kan het blijven? Hoe safe is het huis? De nieuwe stad? Hoe veel levens heb je? Dwars door dit alles speelt de grootse overtuiging dat er altijd hoop is en de liefde zal overwinnen. Een prachtig vervolg op ‘Waar de wereld in de oceaan valt’. In dit boek wordt het allemaal een persoonlijke kwestie. De opmaat voor een volgende roman met de grote vraag, wanneer ga je ertoe over om niet alleen de onderdrukten te bevrijden, maar de onderdrukker en misbruiker te doden? Ontzettend spannend en tegelijkertijd tot nadenken stemmend. Thriller met het verhaal van nu, de realiteit van nu.

Ontluikend christendom

Als je geïnteresseerd bent in de begintijd van het christendom, zoals ik, is ‘Ontluikend christendom’ van de nieuwtestamenticus De Waele echt een must. In de eerste eeuwen van onze jaartelling vormden de christenen een kleine maar groeiende minderheid, te midden van de dienaars van andere goden en de aanhangers van de joodse religie. Hoe leefden ze? Hoe gingen ze met andersdenkenden om? Hoe werden ze behandeld? Al die vragen en nog veel meer worden in dit lijvige boek van bijna 500 pagina’s op een erudiete wijze aan de orde gesteld. Interessant is het ook om te zien hoe het ‘nieuwe’ geloof bepaalde bestaande gebruiken en tradities overnam. Het verleden is een ander land, zeker als we het hebben over de tijd van de Romeinen, maar in dit boek, dat goed als naslagwerk kan worden gebruikt, krijg je wel meer inzicht in wat er zich in dat land afspeelde.

Hersenen willen lezen

Lezen is belangrijk voor de hersenen. In dit boekje wordt dat op een toegankelijke manier uitgelegd. De professor geeft antwoord op verschillende vragen zoals: Is samen lezen beter dan voorlezen? Wel of geen e-boeken? Wat gebeurt er in de hersenen als je leest?

Een Engelse uitspraak luidt (vertaald): Zenuwcellen die vuren, zoeken hun buren.

Als een zenuwcel echt actief wordt (dat wordt bedoelt met ‘vuren’), zoekt die contact met andere zenuwcellen. Een zenuwcel ‘vuurt’ het beste als hij iedere keer op een net iets andere manier wordt geprikkeld. Hoe meer variatie we aanbrengen in dingen die we doen, hoe sterker onze zenuwcellen gaan vuren. Een combinatie van lezen en bewegen is ontzettend goed voor de hersenen.

Als we te veel tijd voor een scherm doorbrengen, levert dat niet veel positiefs op voor de hersenen.

Helder en duidelijk legt de professor uit hoe dat in elkaar zit.

Verder staan er in het boekje mooie anekdotes in over bijzondere lezers.

Noach

In de dagen dat de Nefilim (reuzen) op aarde zijn (Genesis 6), heersen de goden Anu en Inanna over de regio van Unuk, de stad van Kayins zoon. Ze hebben bijna alle mensenstammen voor zich gewonnen, behalve Noach en zijn stam. Hij is het ‘gekozen zaad’ en de goden willen hem vernietigen. De stam van Noach wordt aangevallen en de vrouwen worden meegevoerd naar de afgodstempels. Noachs zwangere vrouw Emzara komt terecht bij Lugalanu, een priesterkoning die zich volledig heeft toegewijd aan de goden. Lugalanu wil Emzara als vrouw maar maakt haar eerst tot dienstmaagd. Als Cham geboren is, wordt hij van haar weggenomen. Hij is voorbestemd om priester te worden en Emzara mag hem pas terugzien als hij zestien jaar is en ingewijd zal worden als priester.

De rest van het verhaal gaat over Noach die met zijn beschermengel en zijn mannen vecht tegen het kwaad en op het laatst wordt de ark gebouwd.

Hoewel ik het onderwerp boeiend vind, valt het verhaal me tegen. Ik verwachtte dat het bouwproces van de ark zou worden beschreven en de spotternijen van ongelovige mensen. In plaats daarvan gaat het grootste deel van het verhaal over de strijd van Noach tegen het kwaad en het leven van Lugalanu, de goden en de halfgoden.

De auteur beschrijft vreemde wezens waarover ik ook in andere boeken heb gelezen. De chimaera’s met het lichaam van een mens en de kop van een roofvogel of een wild dier.

De gibborim en andere wezens met namen waar je over struikelt.

Heel vreemd vind ik het dat de auteur Cham als derde zoon van Noach noemt, terwijl je uit de Bijbel kunt halen dat hij de tweede zoon is.

Als Noach en zijn familie aan boord van de ark gaan, sluipt Lugalanu naar binnen met het doel om Noach te doden. Hij wordt gedood door enkele roofdieren. In de Bijbel staat duidelijk dat er buiten Noach en zijn familie geen ander mens aan boord gaat.

Als je een Bijbelse roman schrijft, moet je de feiten zoals die in de Bijbel staan niet veranderen. Wat er niet instaat kun je natuurlijk beschrijven zoals het geweest zou kunnen zijn.

Vreemd dat Naël, Chams vrouw die zwanger is ‘weet dat de eerste van deze halfgoden al leeft en in haar groeit’. Dat baseert ze op een geheim dat zij alleen weet en daardoor lijkt het erop dat niet Cham maar een halfgod de vader van haar kind is. Dit gegeven is absoluut onbijbels. Hiermee eindigt het boek.

Wat ik veel interessanter vind dan het verhaal zijn de appendices die achterin staan. Daar wordt uitleg gegeven over o.a. de Nefilim en de godenzonen.

Het boek leest niet lekker weg door de moeilijke namen en doordat er taalkundig veel aan mankeert. Ik vraag me af of dat aan de vertaler of aan de redactie ligt.

Bijvoorbeeld: woorden met ‘heid’ op het eind, waar ‘heid’ is weggelaten; trans i.p.v. trance; als bv. de deur opengaat staat er: het ging open i.p.v. hij ging open; die meisje, die kind enz.

Dit gaat het hele boek zo door en dat vond ik erg storend. Hierdoor en de vele gevechten en lastige namen, vond ik het een opgave om dit boek uit te lezen.

De inleiding en de appendices vond ik heerlijk om te lezen.

Het leven is besmettelijk

Dit vlotlezende boek bevat columns en liedteksten. Het boek is verdeeld in verschillende hoofdstukken, getiteld:

Herkenning

Tobben, vaak met een knipoog

Inspiratie

Het lijkt op angst

Het lijkt op jaloezie

Troost

Enthousiasme

Verwondering

Rob vertelt op zijn eigen manier hoe wij elkaar kunnen aansteken ondanks en dankzij onze zorgen, angsten en verdriet. De korte overdenkingen en diepgaande en humoristische liedteksten zijn knipogen om het leven voluit in te drinken.

Uiteindelijk komt Rob uit bij iets wat zeer besmettelijk is: God Wiens liefde steeds weer sterker blijkt te zijn.

Haar kant van de weg

Een vrouw rent de weg op en wordt aangereden door Fien. Geschrokken rent Fien de auto uit en ziet de vrouw bewusteloos op de grond liggen. Ze wil 112 bellen maar dat vindt de man van de vrouw niet nodig, tot Fiens ontsteltenis. De vrouw komt bij en de man draagt haar naar binnen. Fien krijgt met moeite voor elkaar om ook naar binnen te gaan en even met de vrouw - die Lea blijkt te heten - te praten. Ze vertrekt met achterlating van haar visitekaartje.

De gebeurtenis laat haar niet los.

Fien is eigenares van een goedlopend restaurant. Een van haar klanten is Syb, een knappe Fries. Nadat hij een keer met een stel vrienden is gekomen, komt hij vaker en ze krijgen gevoelens voor elkaar. Het blijkt niet gemakkelijk te zijn want Syb is weduwnaar en worstelt hiermee. Fien heeft een vreselijke relatie achter de rug met een man die haar mishandelde.

Dat blijkt ook het geval te zijn met Lea, die bij Fien haar heil zoekt als haar man haar wat heeft aangedaan.

Syb biedt Fien een luisterend oor wanneer ze de problemen rondom Lea met hem deelt. Het blijft haar bezighouden. Het blijft malen in Fiens hoofd als de verliefdheid op Syb toeneemt. Ze blijft bezig met haar en zijn verleden en vraagt zich af of er wel een toekomst is voor hen samen.

Dit boek wordt een feelgoodroman genoemd maar is duidelijk een psychologische roman. Knap hoe de auteur de gevoelens en gedachten van Lea en Fien weergeeft.

De gedachten van Lea worden weergegeven in de vorm van brieven aan haar overleden tante Dora. Daardoor kom je als lezer meer te weten over haar, maar een gedeelte blijft verborgen. Er wordt maar een klein tipje van de sluiter opgelicht wat betreft haar jeugd en ze heeft het over ‘de baby’s die dood zijn’. Dat noemt ze ook als Fien bij haar in het ziekenhuis is. Het blijkt om hondjes te gaan maar dat wordt Fien niet verteld. Ik had verwacht dat Lea later alles aan Fien zou vertellen. Misschien heeft ze dat gedaan maar dat staat niet beschreven.

Een boeiende roman.

De gunst

Jude, een jonge arts die binnen een paar maanden gaat trouwen, wordt na haar dienst opgewacht door een jeugdliefde, die ze tien jaar niet heeft gezien. Hij vraagt haar om een gunst. Omwille van een oude schuld geeft ze toe en gaat mee in het vreemde verzoek om dat weekend in een huisje te verblijven, een paar uur rijden van Londen. En dan begint de nachtmerrie waardoor ze bijna alles kwijtraakt, waarvan ze dacht dat het belangrijk voor haar was. En dat is meteen het knappe van deze thriller. Jude verandert door de gebeurtenissen; ook al vind ik als lezer dat dat niet snel genoeg gaat. Daardoor blijft de spanning. Gelukkig ontdek je uiteindelijk samen met haar wie achter alle ellende zit en wordt gerechtigheid gevonden. Buiten dat het gewoon een spannend verhaal is, wordt de lezer aan het denken gezet over wat zijn of haar eigen reactie zou zijn als iemand je om een gunst zou vragen en je diegene nog iets schuldig bent. Het knappe van deze thriller is dat je als lezer heel hard “nee, doe het niet” wilt roepen en op een bepaalde manier toch begrijpt waarom ze erop ingaat. Jude is de antiheld, naïef en dom - ondanks haar intelligentie -, maar op zo’n manier dat je begrijpt dat jij het geweest had kunnen zijn. Het laat de lezer nog lang nadenken over de vraag in welke bubbel hij of zij leeft. Een gewaarschuwde tiener telt voor honderd, want voor je het weet heeft een zomerliefde een leven lang nadelige gevolgen.

Rechteloze werkelijkheid

Recht doen is best ingewikkeld. Rients Hofstra heeft het thema in een roman verwerkt. Het is het laatste deel van de serie “De Pluchen Revolutie.” Fictie en werkelijkheid worden op een knappe manier verweven.

Ik hou van kritische mensen. Niet alles in onze maatschappij is koek en ei. Niet elke politicus is eerlijk en niet elke hulpverlener is integer. Juist deze onderwerpen komen in dit boek aan de orde; kritisch en toch met humor.

Hoofdpersoon Gerben komt in contact met de Belgische Ann. Zij heeft een leven van huiselijk geweld, incest en misbruik door hulpverleners achter zich. Geen wonder dat haar leven een puinhoop is geworden en dat ze niemand meer vertrouwt. Bij Gerben vindt ze een luisterend oor en ongecompliceerde vriendschap. Haar levensverhaal is eigenlijk te gruwelijk om te lezen, laat staan om mee te maken.

Ook misstanden in politiek en maatschappij in Nederland komen aan de orde. Niet alles is wat het lijkt. Je kunt Hofstra een complotdenker noemen en wellicht klopt niet alles wat hij zegt, maar we weten inmiddels wel dat er in de politiek en door gezagsdragers gelogen wordt en informatie wordt achtergehouden.

Omdat ik zelf ook maatschappijkritisch denk, bevalt dit boek mij. Al ben ik het niet met alles wat hij schrijft met hem eens. En tegen het einde van het boek komen veel onderwerpen ‘nog even’ aan de orde, te vluchtig en ook iets te gemaakt. Alles bij elkaar is dit een knap geschreven boek met een inhoud om over na te denken, te gaan googelen en soms zelfs de waarheid te achterhalen die je nooit hebt gekend. Wel heeft Rients Hofstra een taalgebruik dat sommige christenen kan storen. Ondanks dat is dit boek een eyeopener met inhoud. En ook nog leuk om te lezen door de droge humor van de personages. En ja, het eindigt op een onverwachte manier.

202405

Recensie

Jouw waardering

202404

Recensie

Jouw waardering

202403

Recensie

Jouw waardering

202402

Recensie

Jouw waardering

202401

Recensie

Jouw waardering

202400

Recensie

Jouw waardering

202399

Recensie

Jouw waardering

202398

Recensie

Jouw waardering

202397

Recensie

Jouw waardering

202396

Recensie

Jouw waardering