Boekenmening

De weg naar binnen

Altijd vluchtend,

Altijd wachtend,

Bereid – als ik het mijne ontmoet -

Dagelijks zijn we op weg en maken we keuzes. Het ene moment rennen we om ons doel na te streven en het andere moment moeten we even stilstaan en wachtend op wat zich aan wil dienen. Leid jij de weg of word je door de weg geleid? En wat zijn voor jou de wegwijzers die richting geven in jouw leven?

Soms hebben wij andere mensen nodig die ons helpen de weg te wijzen. Soms zijn ze ons al voorgegaan en hebben zij hun herkenningspunten achtergelaten. De teksten van Dag Hammerskjöld (1905-1961) zouden we kunnen zien als een gids. Hij was een Zweeds diplomaat en als secretaris-generaal van de Verenigde Naties werd hij bekend om zijn inzet voor vrede. Na zijn onverwachtse dood bleek hij in zijn dagboek (later uitgegeven onder de titel ‘Merkstenen’) een schat aan innerlijke reflecties te hebben nagelaten. Zijn teksten nodigen uit om je te oriënteren, om tot jezelf te komen en te besluiten hoe jij je pad wilt vervolgen. Zijn boek is echter heel abstract en daardoor moeilijk toegankelijk voor de gemiddelde lezer.

Beatrijs Corveleyn en Kees G. Zwart hebben met het boek ‘De weg naar binnen’ ook een nieuwe merksteen opgericht door de weg voor de lezer wat meer begaanbaar te maken. Met dit boek beschrijven zij de inhoud van Merkstenen op een begrijpelijke en overzichtelijke manier. Zij belichten belangrijke thema’s die het denken en werk van Dag Hammerskjöld karakteriseren, zoals leiderschap, dienstbaarheid, natuur of stilte. Op het levenspad worden we uitgedaagd om ja te zeggen tegen het leven. Het leven dat voortdurend om bewuste keuzes vraagt. We krijgen een handreiking om onze eigen weg te leren gaan, ons te verhouden tegenover God en de mens. We worden uitgenodigd om stil te staan en in het licht van God te zien wat er in ons omgaat en wat er echt toe doet. Afstemmen op wat goed is en vanuit deze afstemming de weg vervolgen. Het geheel is een waardevolle compilatie geworden waarbij het leven en denken van Dag Hammerskjöld inzichtelijk wordt gemaakt. Beatrijs en Kees zijn er goed in geslaagd om de inhoud dicht bij het dagelijks leven te brengen. Zoals in Merkstenen zichtbaar werd, laten ook zij zien dat spiritualiteit een groeiproces is van voortschrijden, stilstaan en verwonderen. De inhoud ademt ook een doorleefde reflectie van de schrijvers zelf waardoor het een warme, troostrijke en bemoedigende indruk achterlaat.

We mogen dit boek vooral zien als een aanmoediging om zelf de reis naar binnen te maken. En daar moet je de tijd voor nemen. Je leest het daarom ook niet zomaar even uit. Elk thema bevat een overdenking, waarbij je opgeroepen wordt om op je reis voort te gaan en niet te arriveren. Je verder te laten drijven, alsmaar verder naar het onbekende en ja te zeggen op de weg die jou leidt. Je zult daarbij geen concrete antwoorden vinden. Dat zal voor sommige zoekers misschien wat onbevredigend zijn, maar juist in dit boek ligt het voorbeeld om zelf op zoek te gaan naar het antwoord. Elk thema is afzonderlijk goed te lezen en daarmee ook heel geschikt om te herlezen en je eigen route uit te stippelen. In de inleiding wordt ook advies gegeven welke thema’s je wanneer zou kunnen kiezen. Door deze opzet zul je bij het chronologisch lezen af en toe een dubbeling van de inhoud tegenkomen, maar dat is eerder ondersteunend dan storend.

De vormgeving is mooi verzorgd en van prachtige illustraties voorzien. De beelden weerspiegelen op een schitterende manier de reis van groei door stil te staan.

Heb jij het verlangen om te groeien in jouw levensreis en te leren van hen die voor je lopen? Dan wordt dit boek jou van harte aanbevolen.

Vrij zijn, op kunnen staan en alles achter kunnen laten – zonder om te zien. Ja zeggen -

Volg de ster

Samen met mijn kleinzoon van 4 jaar heb ik Volg de ster gedaan. Want ja, eerlijk is eerlijk, ik lees en hij deed de rest: tellen, kleuren benoemen, vormen zoeken. Er is van alles te doen in dit boek. En met heel veel plezier ging mijn kleinzoon bij elke bladzijde natuurlijk op zoek naar de ster maar ook naar zo veel andere dingen. Bij de zwemtocht hebben we de tijd genomen, hoewel we achternagezeten worden door een paar krokodillen. En ik moet zeggen dat hij bij het vinden van letters ook niet onverdienstelijk zocht en vond.

Aanbevolen voor alle opa’s en oma’s; papa’s en mama’s, ooms en tantes, leraren en leraressen van vier- tot zesjarige kinderen. Buiten die ene stralende ster geven wij dit boek vier en een halve gewone menselijke sterren.

Door alle leuke activiteiten die we hebben gedaan zou ik haast vergeten om te zeggen dat aan enige geschiedkundige echtheid niet zo veel recht gedaan wordt, hoewel het laatste beeld ongelooflijk mooi is om naar te kijken. Dat was toen we Dé Morgenster van het heelal gevonden hadden. Daar werden zowel mijn kleinzoon als ik een beetje stil van.

Vleugels

Twee vriendinnen van elf jaar zitten samen op een school voor het leren lopen op een modeshow. Dikke pret, maar Darta mag niet van haar vader. Zij sluipt stiekem het huis uit om mee te doen.

Dan krijgt Darta de kans mee te doen aan een echte modeshow. Hoe moet dat nu? Papa mag niets weten maar haar stiekeme gedrag heeft gevolgen. Niet alleen voor papa, maar ook komt er een breuk in haar vriendschap met Harper.

Dit boek is uitgegeven naar aanleiding van het thema van de Kinderboekenweek 2024, Lekker eigenwijs. Het is een echt meidenboek. De voorkant schittert je tegemoet met gezellige glitters. Het thema eigenwijs komt goed uit de verf. Het is een boek om in weg te dromen voor meisjes, maar ook een boek waarin je kunt leren dat de dingen die je doet gevolgen hebben. Bij Darta zijn dat de dingen die ze stiekem doet en bij Harper de vriendschap die in gevaar komt door haar jaloezie. Darta krijgt op de laatste bladzijde nog te maken met een grote verrassing. Helga van Kooten schrijft alsof je alles zelf meemaakt en de vrolijke tekeningen van Michel de Boer maken het tot een aantrekkelijk boek om te lezen.

Kruimels in het heelal

Kruimels in het heelal. Minder dan dat eerlijk gezegd. We zijn zo klein als je naar de grootte van het heelal kijkt, dat het onmogelijk lijkt dat we bestaan. We bestaan niet alleen, we kunnen zelfs nadenken over alles wat ons omringt. Heino Falcke is een autoriteit op het gebied van het heelal. Hij laat samen met zijn vrouw in dit boek iets zien van de verhoudingen tussen mens en heelal en dat doen zij door een gesprek van een heelal-wetenschapper met zijn dochter Jana.

Direct al in het eerste hoofdstuk is duidelijk dat de geleerde wetenschapper niet zo veel kan met de geloofsvragen die zijn dochter stelt. Maar over wat hem bezighoudt kan hij onderhoudend vertellen. Elke dag vertelt hij iets over de afstanden en wat er in het heelal te zien is.

Op bijna elke bladzijde zie je mooie foto’s van de onderwerpen waar hij Jana over vertelt.

Minpunten

In het laatste hoofdstuk komt de enormiteit van het heelal ten volle in beeld en stelt Jana de vraag: Woont God ergens daar of is er een volgende hemel.

Haar vader zegt dat ‘we’ dat nooit zullen weten. Evenals zijn zwijgen in het eerste hoofdstuk als Jana vraagt waar de oma van Karl heengegaan is na haar sterven, beschouw ik dit antwoord als vreemd.

Hij had tenminste kunnen antwoorden dat er mensen zijn die daar beter antwoord op kunnen geven dan hij, want zo blijkt op de bladzijden daarna, dat hij nergens zeker van is, waar het het bestaan van God betreft. Dat geeft niet, dat mag van mij, maar om juist dit transcendente gesprek in zijn verhaal over de veronderstelde fysieke oerknal te plaatsen, geeft het verwarring voor de lezers. En dat vind ik jammer.

Het boek is onderhoudend en zelfs heel leuk om te lezen maar ik zou het niet samen met mijn (klein)kinderen kunnen lezen. Ik mis de verwondering over de prachtige schepping van God. God schiep de hemelen en de aarde. Dat staat voor mij vast en daarom betreur ik het verschijnen van dit boek. Het leidt bij God en zijn prachtige werk vandaan. Het laat geen ruimte om God als schepper te leren kennen of te onderzoeken wie Hij is.

Door het waarom te plaatsen te midden van het wat, zijn Dagmar en Heino gekunsteld bezig. Laat het wat voluit zien, prachtig! Maar over het waarom en het wie hadden zij beter aan de wijsheid van de theologen en filosofen over kunnen laten om daar voor kinderen over te schrijven.

Evangelisatie

Stiles pleit in dit boek voor een evangeliserende gemeente. Ofwel, een gemeente met mensen van wie het hart zo overloopt van liefde voor Jezus, dat het als vanzelf een gespreksonderwerp is. Niet alleen onderling, maar vooral ook naar iedereen die het wil horen.

Een citaat: ‘Ik denk niet dat projecten de meest effectieve, of zelfs de primaire manier zou moeten zijn waarop we evangelisatie bedrijven.’ Deze stelling gaat als een rode draad door het boek heen.

Ik kan op veel punten met de schrijver meegaan. Ook in de kerk waar ik zelf kom, wordt evangelisatie overgelaten aan mensen die in een evangelisatiecommissie deelnemen. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Persoonlijke evangelisatie is belangrijk en essentieel in het Koninkrijk van God. Toch neemt de auteur het te strak. We mogen immers geloven dat preken van voorgangers harten van mensen bereiken. Mensen die het evangelie over de hele wereld brachten, spraken soms tegen duizenden mensen, denk aan Billy Graham of Reinhard Bönnke. Velen kwamen tot geloof in de boodschap die ze voor het eerst hoorden.

Maar natuurlijk moet elke christen bereid zijn van zijn of haar geloof te getuigen. Het is goed om daarvan doordrongen te zijn. Ik ben dus best wel enthousiast over dit boek. Lees het met het doel nog opener te worden naar je omgeving over je geloof. Wie weet hoe God dat gebruikt.

De grond onder je voeten

Holwerda heeft een jeugdboek geschreven om kinderen te vertellen hoe de aarde onder je voeten in elkaar steekt. Ze heeft haar boek op de manier ingedeeld zoals zij de geschiedenis van de aarde presenteert. Met een simpel: hoe dieper je graaft, hoe meer je vindt over de steeds oudere geschiedenis. Ze heeft dit in 7 delen opgesplitst. De huidige grond. De Middeleeuwen. De tijd van de Romeinen. De prehistorie. De ijstijden. De oertijd. Als laatste wat er zich onder de aardkorst bevindt.

Het is jammer dat Holwerda deze indeling helemaal baseert op de theorie van een zeer oude aarde en langzame processen. Dit idee gaat duidelijk mank bij de uitleg wat fossielen zijn op bladzijde 88. Fossielen zouden zich langzaam vormen. Ze zegt dat het zeldzaam is dat een fossiel gevormd wordt omdat in de natuur opruimers leven. Daarbij laat ze buiten beschouwing dat er een theorie is van een jonge aarde met een catastrofale geschiedenis. Ook de geologie laat zij buiten beschouwing. Maar liefst 75% van de aardlagen op aarde is afgezet door waterstroom. Als iets plotseling onder water komt te staan wordt het afgesloten van zuurstof en als er dan lagen overheen komen versteent het, dit kan in enkele uren plaatsvinden en niet langzaam, zoals de schrijfster beweert. Daarom vinden we op hoge bergen fossielen van schelpen en zeedieren. Het is sediment door water afgezet. En dat is over de hele wereld zo. Dat fossielen ontstaan is niet super zeldzaam zoals Holwerda beweert. Het vindt nog steeds plaats en er worden nog steeds veel fossielen gevonden.

Door de eenzijdige benadering van de aardlagen en het daarbij noemen van de door die theorie bepaalde opvatting dat de aardlagen steeds ouder waren dan tot op een bepaald moment aangenomen, lijkt het of dit de waarheid is. Bijvoorbeeld een mammoetbaby van 39.000 jaar oud en een schildpad fossiel van tussen de 66 en 95 miljoen jaar oud.

Deze eenzijdige opvatting doet afbreuk aan andere theorieën die vaak een goede onderbouwing laten zien. Polonium-210radiohalo’s tonen bijvoorbeeld aan dat Jura, Tria en Ecoceen zijn ontstaan in slechts enkele maanden en niet in honderden miljoenen jaren. Deze tegenovergestelde bevindingen maken de gehanteerde volgorde in het boek en de beweringen onhoudbaar.

En dat is jammer gezien het enthousiasme en de zorg waarmee zij het boek heeft geschreven en de zorgvuldigheid waarmee het is vormgegeven. Er staan leuke proefjes in.

Heel leuk om dit boek samen met kinderen te lezen. Vanaf bladzijde 86 is het raadzaam om een gelijkwaardig jeugdboek vanuit de andere theorie ernaast te lezen. Overigens valt het vanaf die bladzijde op dat er steeds vaker sprake is van vooronderstellingen.

Bij de inhoudsopgave legt Hanna uit dat zij de mannelijke vorm gekozen heeft voor sommige beroepen. Maar dan moet je ook van archeologe spreken in plaats van archeoloog of paleontologe in plaats van paleontoloog. Het klinkt raar om de mannelijke woordvorm te gebruiken en dan verder te gaan met “zij” en “haar”.

Veel van Hanna’s vragen en onzekerheden zijn te verklaren vanuit een jonge aarde / watercatastrofe theorie. Zowel voor onderwijs- als opvoedingsdoeleinden, zou ik kiezen voor het lezen van aanvullende jeugdboeken vanuit die theorie naast deze. De behandelde stof nodigt in ieder geval uit tot het stellen van meer vragen. Klopt het dat als je steeds dieper graaft je ook verder de geschiedenis in komt door de vondsten die je daar doet?

Diepgeworteld

Rashika en haar tweelingbroer Gautam zijn geadopteerd vanuit Sri Lanka door een Nederlands echtpaar.

Ze zijn allebei vurig gewenst, maar in tegenstelling tot Gautam, houdt Rashika zich als kind veel bezig met vragen over haar afkomst.

Moeder Ank vindt het moeilijk om op de vragen van Rashika in te gaan.

Als Rashika in de puberteit komt, zet ze zich zo heftig af tegen haar ouders dat thuis wonen geen optie meer is.

Als ze met z’n vieren een rootsreis gaan maken naar Sri Lanka, worden de verhoudingen onderling beter.

Toch loopt deze rootsreis op een teleurstelling uit en krijgt Rashika geen antwoord op de vragen over haar afkomst.

Vanuit het perspectief van de biologische moeder, de adoptie ouders en van de geadopteerde Rashika zelf, heeft Tonja Versluis een gevoelig verhaal geschreven.

Het is knap hoe ze dit onderwerp van verschillende kanten heeft uitgediept. Het is duidelijk dat ze hier grondig onderzoek naar heeft gedaan.

Dat Ruud, de adoptievader, ook een dagboek bijhoudt dat terug gaat naar zijn eigen jeugd, maakt het verhaal wat complex.

Regelmatig wijkt de schrijfster af van het onderwerp zodat de passages hier en daar wat langdradig zijn.

Het verloop van de zoektocht naar de biologische moeder blijft in een waas van geheimzinnigheid gehuld, maar de oplettende lezer ziet meer dan Rashika zelf ziet. De afloop vond ik wat teleurstellend, maar er komt een vervolg. Zal daarin het antwoord komen waar Rashika naar op zoek is? Ik ben benieuwd!

Zij in de geschiedenis

Dun boekje, rijke inhoud. De schrijfster laat zien dat er door de tijden heen verschillend is omgegaan met de bijdrage van de vrouw in hun leven, hun tijd en hun maatschappij. Het is verhelderend en als je er open voor staat, draagt het zeker bij aan een verandering van standpunten van zowel mannen als vrouwen. In alle tijden lijkt het hardnekkige beeld van de vrouw, dat zij klein, niet veelbetekenend, niet wijs, niet slim, niet sterk, niet evenveel waard en nog veel meer niet is, te blijven bestaan bij zowel mannen als vrouwen. Pegtel constateert dit op een nuchtere manier, hoewel het gemelde vaak schokkend is.

Modern onderzoek laat zien dat vrouwen tot evenveel en vaak tot meer en in ieder geval tot andere grote dingen in staat zijn dan de man.

Koorddansen

We kunnen de weg van het leven gehaast en rennend bewandelen, maar soms moeten we ook even stilstaan. Met dit boekje krijg je alle gelegenheid om even te kuieren en wat langer te rusten. Lieven Vandekerckhove heeft allerlei korte pakkende verhalen geschreven. Van brood bestellen bij de bakkerin, een vertrapte bloem op straat of een dementerende leraar. De kleine dingen uit het alledaagse leven staan in de schijnwerpers. Datgene waar we soms zomaar aan voorbijlopen. Maar soms moeten we langer stilstaan. En dat geldt ook voor deze verhalen. Zijn de gebeurtenissen wel zo triviaal? Wat hebben ze ons te zeggen? Wat maakt ons mens? De schrijver weet, zonder dit expliciet te benoemen, de essentie van het leven voelbaar te maken. Balancerend op het snijvlak van realiteit en essentie. Brengt het leven ons uit balans of blijven we overeind staan? Spannend zijn de verhalen niet, maar soms wel rauw, tastbaar en herkenbaar dichtbij.
Dit boek hoeft niet in één keer uitgelezen te worden. Je pakt het er in een verloren uurtje makkelijk even bij. En soms moet je het verhaal nog eens lezen om wat dichter bij de bedoeling te komen.

Een minpuntje bij dit boek is dat het aangeprezen wordt als een geïllustreerde bundel, maar met slechts drie afbeeldingen is dit aanbod wat karig. De illustraties zijn een weergave van de tekst maar voegen als zelfstandige bron geen extra dimensie toe. De woordkeuze en het taalgebruik zijn duidelijk Vlaams. De inhoud verraadt hier-en-daar de leeftijd van de schrijver. Je herkent hierin de kijk van een observerend persoon met levenservaring. Onder oudere mensen zal de inhoud snel herkenning vinden. Mijn inschatting is dat jongeren dit boek wat minder zal aanspreken, maar hoe levendig zullen de gesprekken zijn als zij de verhaaltjes zouden voorlezen aan bijvoorbeeld hun grootouders?

Ga voor goud

In het geloof moeten we zo rennen alsof we maar één doel voor ogen hebben: Het behalen van de eerste prijs. Hiervoor is een specifiek parcours uitgestippeld. Dit boek laat je de route zien die gelopen moet worden. En de spelregels worden daarbij kort uitgelegd. Aan de hand van de Apostolische Geloofsbelijdenis wordt de basis van het christelijke geloof beschreven. Je krijgt hiermee een eenvoudige samenvatting van het evangelie van Jezus Christus.

Het is wel jammer dat dit boek vooral theoretisch blijft. De inhoud is voor een gelovige lezer vaak al bekend en blijft ook wat mager. Ik denk dat iemand die de wedstrijd wil lopen, zich graag goed wil voorbereiden en van anderen, die al wat meer trainingservaring hebben, zal willen leren. Er worden weinig tot geen praktische handvatten geboden hoe de wedstrijd in het leven gelopen kan worden; obstakels op de weg komen niet aan bod. Het biedt beginnende gelovigen weinig praktische geloofskennis zoals de lasten afleggen, bemoediging om vol te houden, obstakels overkomen en te volharden tot het einde van de wedstrijd om uiteindelijk de kroon van het leven ontvangen. Dit boekje laat daarom de indruk achter de spelregels gelezen maar de wedstrijd nog niet gelopen te hebben.

Ik wil dit boekje vooral aanbevelen aan hen die aan het begin van de wedstrijd staan en zich de inhoud van het christelijke geloof eigen willen maken. Maar het winnen van een wedstrijd is niet alleen voor de sporter een belangrijke uitdaging, maar inspireert de toeschouwers ook. Dit boek is daarom ook geschikt voor niet-gelovigen die kennis willen nemen van het christelijke belijden. Vanwege de beknopte inhoud is het ook geschikt om weg te geven.

202652

Recensie

Jouw waardering

202651

Recensie

Jouw waardering

202650

Recensie

Jouw waardering

202649

Recensie

Jouw waardering

202648

Recensie

Jouw waardering

202647

Recensie

Jouw waardering

202646

Recensie

Jouw waardering

202645

Recensie

Jouw waardering

202644

Recensie

Jouw waardering

202643

Recensie

Jouw waardering