202291
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Tara groeit op binnen de gemeenschap van Jehova’s Getuigen. Wanneer ze als zestienjarige zwanger wordt, is er weinig begrip voor haar situatie binnen de gemeenschap. Er volgt een periode van ontworstelen, terugkeren, opnieuw ontworstelen en uiteindelijk een definitief afscheid van deze religie.
Wanneer je dit boek leest komt er als vanzelf respect naar boven voor de vrouw waar het om gaat. Dit indrukwekkende levensverhaal wordt prachtig verteld, je leeft mee met de tiener die een jonge vrouw wordt terwijl ze al een baby heeft om op te voeden. Pieken en dalen komen voorbij, het leven is zwaar als jonge moeder. Er is geen vader in beeld, Tara moet alles alleen doen. Het boek is vlot geschreven en makkelijk leesbaar. Het zit vol levenslessen waar iedereen wel iets aan kan hebben.
Tara heeft het gemaakt in de zakenwereld. We zien een vrouw die modern is, feministisch en finaliste Rotterdamse zakenvrouw 2020 en 2021. Het is natuurlijk geweldig dat een weg van grote moeite heeft geleid tot een groot succes. Een jonge single vrouw met twee kinderen en een prachtige carrière.
Toch wil ik juist hier een kleine kanttekening maken. Zoals de achterkant van het boek het zegt, het idee dat achter dit boek staat, is: ‘Waar een wil is, is een weg!’ Dat is helaas niet altijd waar. Niet iedereen heeft een karakter waardoor het mogelijk is die stappen te zetten die Tara Boxman heeft gezet. Er zijn mensen die een succesvol leven hadden en op straat terecht komen. En Tara zal ontdekken dat het leven van pieken en dalen niet alleen achter haar ligt, maar ook voor haar.
Het is voor mij heel begrijpelijk dat de auteur de Bijbel de rug heeft toegekeerd. Bijbel en Christenen identificeert zij met de Jehova’s getuigen. Omdat Boekenmening een website is met recensies vanuit christelijk perspectief wil ik meegeven dat er kritiek is op Bijbel en Christenen. Dat er verschil is tussen mensen van een ‘christelijke’ sekte en christenen lezen we niet. Ook niet dat de ‘Bijbel’ van de Jehova’s anders is dan de Bijbel van Christenen. Dat kun je Tara niet kwalijk nemen, toch ik wil het meegeven voor de lezer. Voor sommige christelijke lezers zal het wellicht lastig zijn dat er moderne, krachtige termen worden gebruikt.
Persoonlijk ben ik blij dat ik het boek gelezen heb. Vooral ook, omdat er, zoals Tara uitgebreid beschrijft, veel vooroordelen zijn over jonge (tiener)moeders. Tara bewijst dat het kan, ja zelfs dat ze volop heeft genoten van haar kind, ook toen het moeilijk was. Ik kan het boek dan ook van harte aanraden.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
202290
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Op bladzijde 52 van dit uitstekend vormgegeven boek staat een mooi statement van Banksy: Art should comfort the disturbed and disturb the comfortable. Dit slaat voor mij een van de vele spijkers precies op de kop. Mooi vormgegeven door de prachtige en sfeervolle zwart-wit foto’s, de uitputtende afspeellijsten aan het eind van elk hoofdstuk, de toegevoegde noten en de literatuurlijst. Maar natuurlijk is de manier waarop de auteur schrijft het fijnst. Het geeft in eerste instantie ruimte. Je mag denken en voelen hoe of wat je wilt, dit is er allemaal gebeurd en zo heb ik het soms ervaren. Ervaren als mens en ervaren als gelovig mens. De liefde voor de muziek spat eraf. Vanaf het begin maakt Corjan de lezer duidelijk dat het zijn bedoeling is te midden van de ongetwijfeld enorme hoeveelheid ‘trash’ te zoeken naar de waardevolle teksten waarin God of de relatie met Hem genoemd wordt. Dat wil niet zeggen dat het niet schuurt. Vooral daar waar mensen vanuit de stilte van de godverlatenheid bidden, schreeuwen en zingen. Alle, voor de in de vijftiger en zestiger jaren geboren mensen, bekende thema’s komen voorbij: de complottheorieën over de verkoop van je ziel aan de satan en het achterstevoren spelen van platen. Maar er is zo veel meer dat sprankelt en parelt in dit boek, bijvoorbeeld het verhaal over het lied dat een zwerver ergens zong en opgepikt werd door Tom Waits. De moeite waard om te luisteren en erdoor geraakt te worden. Want dit is wat je vooral moet doen tijdens het lezen van het boek: je laten raken doordat je de tijd neemt om de muziek waarover hij schrijft, af te spelen en er met deze informatie naar te luisteren.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
202289
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Op bladzijde 52 van dit uitstekend vormgegeven boek staat een mooi statement van Banksy: Art should comfort the disturbed and disturb the comfortable. Dit slaat voor mij een van de vele spijkers precies op de kop. Mooi vormgegeven door de prachtige en sfeervolle zwart-wit foto’s, de uitputtende afspeellijsten aan het eind van elk hoofdstuk, de toegevoegde noten en de literatuurlijst. Maar natuurlijk is de manier waarop de auteur schrijft het fijnst. Het geeft in eerste instantie ruimte. Je mag denken en voelen hoe of wat je wilt, dit is er allemaal gebeurd en zo heb ik het soms ervaren. Ervaren als mens en ervaren als gelovig mens. De liefde voor de muziek spat eraf. Vanaf het begin maakt Corjan de lezer duidelijk dat het zijn bedoeling is te midden van de ongetwijfeld enorme hoeveelheid ‘trash’ te zoeken naar de waardevolle teksten waarin God of de relatie met Hem genoemd wordt. Dat wil niet zeggen dat het niet schuurt. Vooral daar waar mensen vanuit de stilte van de godverlatenheid bidden, schreeuwen en zingen. Alle, voor de in de vijftiger en zestiger jaren geboren mensen, bekende thema’s komen voorbij: de complottheorieën over de verkoop van je ziel aan de satan en het achterstevoren spelen van platen. Maar er is zo veel meer dat sprankelt en parelt in dit boek, bijvoorbeeld het verhaal over het lied dat een zwerver ergens zong en opgepikt werd door Tom Waits. De moeite waard om te luisteren en erdoor geraakt te worden. Want dit is wat je vooral moet doen tijdens het lezen van het boek: je laten raken doordat je de tijd neemt om de muziek waarover hij schrijft, af te spelen en er met deze informatie naar te luisteren.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
202288
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
De Slowaakse Jood Ludwig Eisenberg, Lale genaamd, wordt in 1942 weggevoerd naar Auschwitz. Hij valt op omdat hij veel talen spreekt en wordt aangesteld als ‘Tätowierer’, tatoeëerder. Hij moet in de arm van de nieuwe gevangenen een nummer tatoeëren. Als hij Gita moet brandmerken, wordt hij geraakt door haar verschijning en probeert haar te ontmoeten.
Dat lukt en langzaam maar zeker krijgen ze een relatie. Ze nemen zich voor om deze periode te overleven. Lale maakt afschuwelijke dingen mee in het kamp. Ook ontmoet hij de vreselijke Josef Mengele. Lale wordt weggevoerd naar een ander kamp en weet daar te ontsnappen. Gita wordt ook weggevoerd en ontsnapt. Op een bijzondere manier vinden ze elkaar terug.
Dit is een aangrijpende roman die gebaseerd is op het levensverhaal van Lale. Pas na de dood van Gita in 2003 durft hij het aan om het verhaal van hun overleving te delen.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
202287
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Toen haar ouders gingen scheiden, moest Ariadne tegen haar wil met haar moeder mee naar Athene, samen met haar broer en pleegbroer. Daar werden ze streng opgevoed door hun moeder en diens vader, een tirannieke man.
Nu ze zestien is vlucht ze met haar pleegbroer naar Korinthe, waar haar vader woont. Ze heeft altijd geweten dat hij een geheim met zich meedroeg. Ze komt erachter dat hij een dief is. Maar geen gewone dief, hij wordt ‘de eerbare dief’ genoemd omdat hij steelt van rijke, slechte mensen. Ariadne besluit hem te helpen.
Intussen worstelt pleegbroer Theo met het feit dat hij nooit officieel geadopteerd is. Hij is namelijk te vondeling gelegd en gevonden door Ariadnes vader. Die nam hem mee naar huis maar haar moeder was het er niet mee eens. Ariadnes broer komt ook af en toe naar Korinthe en op een keer neemt hij Paulus mee, die het evangelie verkondigt. Haar vader besluit om te stoppen met stelen maar Ariadne gaat ermee door.
Hoewel ze Paulus graag mag en met hem bevriend raakt, zet ze vraagtekens bij zijn boodschap. Dan komt ze erachter dat ze altijd alleen aan zichzelf heeft gedacht en altijd haar eigen zin wilde doen.
Tijdens het lezen waan je je in het oude Griekenland. Enige humor komt er ook in voor zoals de uitroep van verbazing: ‘Bij de oogbollen van Zeus’.
Een boeiende roman die het leven in de tijd van Paulus goed weergeeft. De auteur heeft goede research gedaan.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
202286
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
De schrijver van dit boek Robert Mulholland was een Amerikaanse theoloog (overleden in 2015) en zijn routekaart voor geestelijke vorming is een gewaardeerd werk in Amerika. Overigens is deze uitgave een bewerking van Ruth Haley Burton. Zij is oprichter van een Transforming center, een plek waar ruimte wordt gemaakt voor God zodat Hij kracht kan geven en inspireren om gemeenschappen te veranderen. Ruth heeft haar eigen verhaal in het voorwoord geschreven. Hoe zij in contact is gekomen met Robert Mulholland toen ze merkte dat ze niet kon groeien in het geloof. In de tekst heeft zij gebeden, vragen en tips geschreven zodat de tekst toepast kan worden voor persoonlijke gebruik of in groepen.
God wil de wereld bereiken door ons leven in te zetten. Geestelijke vorming is daarom volgens Robert Mulholland een proces van gevormd worden naar het beeld van Christus met het oog op anderen. In het eerste deel van het boek wordt deze definitie stap voor stap uitgelegd. Het tweede deel staat stil bij het feit dat wij, mensen, van elkaar verschillen. De schrijver gebruikt daarvoor een analyse van psycholoog Carl Jung. De ene mens is introvert en de ander is extrovert. De een reageert op basis van intuïtie, de ander op basis van feitelijke waarneming. De een heeft een voorkeur voor denken, de ander voor voelen. Tenslotte zouden we menselijke voorkeur nog kunnen indelen in oordelen of observeren. Natuurlijk zijn wij een combinatie van deze factoren en is het lang niet altijd even duidelijk, maar toch geeft de wetenschap zo een aantal persoonlijkheidstypen.
Iedereen is anders, er is niet één methode voor iedereen. Hier gaat Robert Mulholland vervolgens mee aan de slag omdat ook bij geestelijke groei iedereen anders is. Er is niet een methode die voor iedereen van toepassing is. We hebben immers ieder een andere voorkeur en daarom werkt stille tijd, contact zoeken met God niet voor iedereen op dezelfde manier. Ik vond dit goed en boeiend om te lezen. De uitdaging is volgens Mulholland wel dat we juist kunnen groeien op het terrein wat niet onze voorkeur heeft en dat dit gebeurt als je samen met andere mensen bent, die niet zijn zoals jij. Daarom is een gemeenschap zo belangrijk. Hij heeft daarvoor een parafrase gemaakt op het bekende 1 Korinthe 12, over het lichaam van Christus.
Deel drie van het boek gaat over geestelijke oefeningen waarbij bidden, geestelijke lezing (lectio divina) en liturgie worden genoemd. Tenslotte wordt nog een keer benadrukt hoe belangrijk het is om dit samen te doen. Juist in deze tijd bestaat het gevaar dat wij individueel op pad gaan maar zo is het lichaam van Christus niet bedoeld. De schrijver maakt vaker kritische kanttekeningen over de tijd waarin wij leven en het belang van geestelijke vorming.
Het boek gebruikt begrippen waar christenen (in Nederland) niet altijd vertrouwd mee zijn. Die vervreemding merk ik ook al bij de titel en cover van het boek. Het ziet er niet uit als een aantrekkelijk boek over groeien in geloof of worden als Jezus. Heel vaak heeft de schrijver het over een holistische groei. Een christelijke pelgrimstocht (het proces van geloof), wat ik nog ken van de drieslag: ellende, verlossing, dankbaarheid of zou samenvatten als bekering, rechtvaardiging, heiligmaking, wordt in dit boek bewustwording, zuivering, verlichting en vereniging genoemd. De begrippen en de beeldspraak worden duidelijk uitgelegd en bijbels gefundeerd maar doen in eerste instantie aan moderne mindfulness denken. De schrijfstijl is niet aantrekkelijk voor een snelle lezer. Dat is iets wat Robert Mulholland in zijn boek ter sprake brengt als het probleem van deze tijd waarin wij kant-en-klare en snel oplossingen willen. Zo is geestelijke vorming beslist niet, dat blijft een levenslang proces samen met anderen.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
202285
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Twee vrouwen, twee verhalen. Eerst leren we ze allebei kennen in hun eigen tijd. Ember die de verschrikkelijkste nacht uit haar leven meemaakt en hier later nog last van heeft terwijl ze haar leven weer opbouwt. Hanna die jaren eerder gewoon haar werk doet voor een organisatie die tot nu toe verafschuwd wordt om haar ideologie. Het blijkt echter uit beide verhalen dat die ideologie nu nog steeds leeft bij groepen mensen. Beide verhalen raken, door Embers onderzoek naar de Holocaust. Het kost de lezer tijd om beide vrouwen te leren kennen door de vele verhalen die in hun levens spelen maar als je doorleest, blijken de verhalen te raken en wil je weten wat er gebeurd is met Hanna en haar dochter en lees je overeenkomsten tussen Hanna en Ember die je waarschijnlijk eerder niet opgevallen zijn.
Melanie Dobson heeft het mooie talent om de geschiedenis op een fictieve manier tot de lezers door te laten dringen. Ze brengt mensen tot leven die bijna echt bestaan zouden kunnen hebben en laat de verhalen samenvloeien met mensen en gebeurtenissen die we kennen uit de geschiedenisboeken. Of zoals ik, die vaak op internet zoekt tijdens het lezen, uit verschillende artikelen op internet.
Op een gegeven moment dacht ik werkelijk dat de auteur een fout had gemaakt en zaken door elkaar gehaald had maar door een onverwachte plottwist werd ik met beide benen weer op de grond gezet. Wat goed bedacht.
Melanie Dobson lijkt ons te willen waarschuwen dat hetgeen waarvan we ruim 75 jaar geleden hadden gezegd dat het moest verdwijnen nog altijd levende wortels heeft in onze huidige samenleving.
Maar eigenlijk heeft ze gewoon een heerlijke, met vlagen spannende roman geschreven waarvan een liefhebber van christelijk historische romans kan genieten.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
202284
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
“Ik maak me geen zorgen, want mijn gezin ben ik kwijt. Of mijn gezin is mij kwijt. L en E hebben ook geen familieleden, want die zijn allemaal opgeblazen.”
Het verhaal is geschreven zoals kinderen hun situatie vanuit henzelf kunnen vertellen. Maar ik heb weinig boeken gelezen die zo schrijnend zijn als dit verhaal van een groepje kinderen dat zonder verantwoordelijke volwassene probeert te overleven in een vluchtelingenkamp. De dagelijkse dingen zijn een strijd, en ze zijn hun identiteit verloren met hun naam die nu een letter is, zonder paspoort (of levensboek) ben je namelijk niemand omdat je het niet kunt bewijzen.
De directe beschrijvingen door een kind dat alleen nog maar in het heden wil leven omdat het verleden weg is en de toekomst ongrijpbaar. Ze mogen wel terug, ze mogen blijven, ze mogen alleen niet verder.
Op het moment dat je denkt dat het niet erger kan worden wordt het echt een ramp. Een simpel bericht dat je thuis op het journaal hoort terwijl je met jouw kop koffie op de bank zit, wordt hier beschreven als een ramp bij een ramp.
Gelukkig zijn er ook mensen die helpen, zij worden beschreven met hun naam, niet met een letter en de auteur maakt daarmee het onderscheid duidelijk. Mensen met een goed hart die naar hen omkijken.
Tijdens het lezen zul je je afvragen wie het heeft geschreven. Dat was Steve Tasane, zoon van een vluchteling en hij heeft Kind i gebaseerd op de ervaringen van echte kinderen in vluchtelingenkampen over de hele wereld.
Met de verhalen van deze kinderen I, E, L, V, S en O, wil hij de lezer wakker schudden. De indringende beschrijvingen in mooie zinnen blijven je nog lang na het lezen bij. En je zult nooit meer op dezelfde manier naar deze berichten in het journaal kijken omdat je deze bijzondere leeservaring hebt opgedaan.
Een must read voor kinderen vanaf 10 jaar, bij jonge kinderen zou ik het verhaal voorlezen omdat het best een pittig verhaal is. Dit is ook een boek voor iedereen in de maatschappij, op school of in de kerk, in elke les over burgerschap, geschiedenis en Nederlands goed te gebruiken.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
202283
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Heidi geeft elk jaar een beeldhouwcursus in Toscane. De groep cursisten in deze roman zijn zeven vrouwen van verschillende leeftijden. De zussen Tanja en Chloë zijn op zussenvakantie.
Anouk is aardig bedreven in beeldhouwen; zij heeft haar vriendin Margje meegenomen.
Baukje is aan rust toe maar ze wordt voor ieder wissewasje gebeld en geappt door haar ex-man bij wie haar zoontje tijdens haar afwezigheid verblijft.
Fenna heeft last van het legenestsyndroom en voelt zich overbodig. Ze wil graag buitenshuis werken maar haar man denkt daar anders over.
Suzan is onlangs weduwe geworden.
Het hele stel kan goed met elkaar overweg.
Chloë ontmoet een knappe Italiaan en de zussenvakantie wordt hierdoor anders want ze gaat regelmatig met Roberto uit. Ondanks dat ze ervan uitgaat dat het een vakantieflirt betreft, gaan ze beiden meer voor elkaar voelen. Maar dan komt de ex van Roberto op de proppen.
Dit is een lichtvoetige roman die zich afspeelt in het romantische Toscane.
Het bijzondere van deze roman is dat er geen hoofdpersoon is. Elke vrouw komt aan bod behalve Margje. Ze zegt af en toe wel wat maar over haar privéleven lees je niets. Het is interessant om te lezen hoe beeldhouwen in zijn werk gaat.
Het is een rustig voortkabbelend verhaal dat makkelijk wegleest, maar dat je ook makkelijk weg kunt leggen omdat er niet veel spanning inzit. Die komt pas aan het eind.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie:
202282
Auteur
Type boek
Recensie
Datum
Waardering
Recensie
Tijdens de jeugd van de schrijver ontstond het verlangen om kunstenaar te worden. Als hij zeventien is, vertelt hij dat aan zijn ouders die nogal geschokt zijn als ze dat horen. Het gevolg is dat zijn vader hem meedeelt dat hij geen cent meer van hem krijgt en maar voor zichzelf moet zorgen.
Er breekt een roerige tijd aan voor Eric. Hij belandt in Berlijn waar hij een ondergrondse organisatie helpt om mensen uit Oost-Berlijn te smokkelen. Als buitenlander kon hij namelijk vrij reizen. Vervolgens belandt hij in Parijs. Daar heeft hij een tijdje bij Corneille op zijn atelier gewerkt en heeft hij zijn eerste solotentoonstelling.
Hoewel Eric christelijk is opgevoed, komt hij op een gegeven moment tot de conclusie dat God dood is.
In 1983 heeft hij een bijzondere ervaring in de Notre Dame in Parijs. Hij krijgt een visioen waardoor hij ervan overtuigd raakt dat Jezus leeft. Hij komt tot levend geloof.
Jaren later wordt Eric gevraagd om een staatsieportret van kroonprins Willem-Alexander te maken. Zijn broer merkt op: ‘Waarom verspil je je talenten aan de gekroonde hoofden van deze aarde en wijd je ze niet aan de mensen die het nodig hebben?’
Dat is het begin van het kinderwerk in de sloppen van Sao Paulo, Brazilië. In Nederland heeft hij een deeltijdbaan als leraar Frans en hij reist zoveel mogelijk naar Brazilië. Dat is het begin van de stichting ‘Children asking’, die nu inmiddels ook in Afrika en Pakistan actief is.
Eric vertelt levendig over zijn zoektocht naar het paradijs. Het is heel bijzonder om te lezen hoe hij verschillende schilderstijlen hanteert, hoe hij zijn gevoelens beschrijft en met name zijn geloof en de visioenen die hij krijgt.
Jouw waardering
Like en deel deze recensie: