Johan is een Urker visser. Hij is getrouwd met Ente die zwanger is van hun vijfde kind. Tijdens een storm vergaat het schip van Johan. Hij en de rest van de bemanning worden vermist. Als de kotter gevonden wordt op de zeebodem, wordt er door duikers naar de opvarenden gezocht, zonder resultaat.
Ente gaat door een diep dal. Ze krijgt steun van haar buren, haar ouders, de dominee en ze deelt haar verdriet met de vrouwen van de andere vermiste vissers. Ente blijft hopen dat Johan op een dag weer thuiskomt. Misschien is hij ergens aangespoeld of door een Russisch schip meegenomen… Ze heeft veel steun aan haar geloof in God.
Zevenenveertig jaar later ontmoet Willem Henk die werkt bij het Landelijk Bureau Vermiste Personen. Hij is betrokken bij het identificeren van onbekende graven in Nederland met name waterslachtoffers die als onbekende doden begraven zijn. Willem vertelt het verhaal van zijn vader aan Henk en krijgt hoop dat zijn vader gevonden zal worden…
Dit aangrijpende boek is geschreven naar aanleiding van een aantal scheepsrampen tussen 1966 en 1970. Vijf Urker viskotters zijn op zee gebleven, waarbij vijfentwintig jonge mensen zijn verdronken. Dit verhaal is fictief maar wel gebaseerd op feiten. De auteur heeft een aantal nabestaanden mogen interviewen en daaruit is deze realistisch geschreven roman voortgekomen.
