Je bent een verschrikkelijk kind

In dit boek vertelt de auteur haar levensverhaal.

Van jongs af aan wordt haar ingeprent dat ze niet gezond is. Haar moeder neemt haar vaak mee naar de kinderarts en Nina komt vaak in het ziekenhuis terecht voor allerlei onderzoeken. Van haar moeder moet ze dan tegen de dokter zeggen dat ze pijn heeft. Tegen haar wil gehoorzaamt ze. Ze krijgt niet de kans om zelf wat te zeggen want haar moeder doet het woord en ze dreigt Nina met haar donkere, dreigende blik.

Als Nina negen jaar is, beweert haar moeder dat ze slecht loopt en naar het ziekenhuis moet. Nina's protesten helpen niets. Na de ziekenhuisopname zwachtelt haar moeder Nina's armen in omdat volgens haar bewering Nina anders haar gewrichten te veel zou belasten. Haar moeder stopt haar vol met medicijnen en uiteindelijk komt Nina in een rolstoel terecht. Omdat de dokters uiteraard niets kunnen vinden, wordt Nina doorverwezen naar de psychiatrische afdeling. Haar moeder echter, houdt vol dat Nina reuma heeft. Later zegt ze dat haar dochter nog maar een paar maanden te leven heeft. Ze beweert gek te worden van Nina, het is allemaal Nina's schuld en dat terwijl haar moeder alles voor haar gedaan heeft.

De mishandelingen worden steeds erger; Nina krijgt een kussen in haar gezicht gedrukt, ze wordt geslagen en meermalen aan haar haren overeind getrokken.

Dan wordt er ingegrepen en wordt Nina uit huis geplaatst. Dokter Vrienten heeft ontdekt dat Nina het slachtoffer is van het Münchhausen By Proxy Syndroom. Dat is een gefalsificeerde aandoening bij het kind die wordt toegebracht door de ouder/verzorger, in dit geval de moeder, die een ziekelijke behoefte heeft aan aandacht van medisch personeel en die aandacht op manipulatieve wijze probeert te verkrijgen.

Een heel indringend, aangrijpend verhaal. Het duurt jaren voor Nina, geholpen door allerlei therapieën, weer een normaal leven kan leiden. Voor de lezer die nog nooit van die syndroom heeft gehoord, zal het ongetwijfeld een schokkend boek zijn omdat het bijna niet is te geloven dat een moeder tot zoiets in staat is. Dat de vader hierin meegaat, is ook onverteerbaar. Heel jammer is het dat de auteur de grove vloeken van haar vader letterlijk weergeeft. Dat had ook anders gekund, zoals ze later in het boek doet. Door bijvoorbeeld te schrijven: hij vloekte en schold de hele boel bij elkaar o.i.d. komt de negatieve sfeer ook heel goed tot uiting.