Op internet wordt “Afgewezen en geliefd” aangeduid met de kwalificatie: historische roman. Maar het is veel meer dan dat. Het is een apologie in verhaalvorm, een uitwerking van het geloof in God bewezen uit de Bijbel, geloof door de nakomelingen van Ismaël, de eerste zoon van Abraham. Het is ook een apologie van het geloof dat God heeft in deze mensen. Dit geheel opnieuw vertelde verhaal legt de onbelichte kanten op tafel. Dat is prachtig om te lezen en heel verhelderend en het doet iets met de emoties van de lezer, of die lezer nu een christen, een moslim of een niet-gelovige is.
Toch vind ik de basis waarop deze uitwerking rust vrij smal. De belofte die God aan de moeder van Ismaël geeft is niet helemaal zo positief als Laurens de Wit voorstelt. Hij valt herhaaldelijk terug in de verhalen op het eerste deel van de belofte, dat Ismaël een vrij man zal zijn en dat is natuurlijk een geweldig mooie belofte, die ook helemaal uitgekomen is. Maar God zegt nog meer tegen Hagar, namelijk, dat de hand van Ismaël tegen allen zal zijn en de hand van allen tegen hem en dat hij dicht bij “zijn broeders” zal wonen. Dat laatste wordt wel heel mooi door Laurens de Wit uitgewerkt. Hij vertelt hoe gaaf de relatie tussen Izak en Ismaël herstelt en hoe zij beiden hun vader begraven.
Hoe de hand van Ismaël tegen allen zal zijn en hoe de hand van allen tegen hem gericht zijn, daar doet de schrijver niet zoveel mee. Dat is ook zijn doel niet. Hij wil laten zien wat een bijzondere plek Ismaël en zijn nageslacht hebben in de wereldgeschiedenis en daarin is hij voor zo ver hij de Bijbel volgt, geweldig goed in geslaagd. Het boek leest vlot en intussen doe je een hoop kennis op over hoe het zit. De schrijver geeft ook duidelijk aan wanneer hij een fictief persoon heeft opgevoerd en wanneer de personen echt geleefd hebben. Voor mij was het heel bijzonder om te merken hoe ook koning David persoonlijke vrienden had onder de nakomelingen van Ismaël, eerder had ik dat nooit ‘ gezien’.
De lezing van de schrijver dat ‘ de wijzen uit het Oosten’ Arabieren moeten zijn geweest is voornamelijk heel erg interessant. Het mooie is, dat je al zijn beweringen op de bijbehorende site uitgediept en uitgelegd kunt zien: www.godlovesishmael.com .
De sprong van het jaar 50 naar nu is heel erg groot. Het was gaaf geweest, wanneer er ook nog een hoofdstuk of meer was gewijd aan de ontwikkelingen daarna. Hoe komt het dat juist de Arabische volkeren de islam hebben geadopteerd als godsdienst? Hoe verhoudt zich dat tot de eerder in het boek ingenomen stelling dat Ismaël en zijn nakomelingen de God van Abraham eren? Nu komen we in de laatste hoofdstukken terecht in de ingewikkelde situatie van nu, die overigens prachtig wordt beschreven vanuit de drie hoofdpersonen.
Een heel mooi boek, dat ik werkelijk in één adem heb uitgelezen, omdat het zo veel nieuwe inzichten oplevert en net zo vlot leest als een roman. De mensen uit de geschiedenis worden echte mensen, met hun liefde en hun strijd, met hun ontwikkelingen en worstelingen.
Geef een reactie