Deze novelle speelt zich af in de toekomst, zoals de titel al doet vermoeden. In die toekomst heeft de natuur rechten gekregen, is cannabis gelegaliseerd en de bio-industrie afgeschaft. Het is duidelijk dat de auteur een beeld geeft van het Nederland dat haar persoonlijke ideaalbeeld afspiegelt.
Drie personen spelen een hoofdrol. Jolanda, bijna 25 jaar, haar moeder Marja en oma Rita. Elk hoofdstuk is geschreven in de eerste persoon enkelvoud, vanuit deze drie vrouwen. Jolanda wil graag meer weten over haar vader, er wordt nooit over hem gesproken. Als zij en haar moeder bij oma gaan logeren is ze vast van plan iets over hem te weten te komen. Heel geleidelijk lukt dat ook, maar zowel moeder als oma lijken iets te verbergen. Dan is daar nog Marcel, een jeugdvriend die ook bij oma in huis logeert bij zijn moeder die oma in huis helpt. Marja probeert de twee te koppelen, tot grote irritatie van Jolanda en ook oma Rita lijkt er niet blij mee te zijn. De ontknoping van het verhaal is niet zo erg verrassend, maar daaraan zit nog wel een goed gevonden staartje.
Het is duidelijk dat dit fictieboek een boodschap heeft. De meeste aandacht wordt besteed aan de gelegaliseerde cannabis. Eerlijk gezegd ligt het er een beetje dik bovenop. Als softdrugs echt normaal zijn in de maatschappij gaan niet negen van de tien gesprekken over drugs, daarvoor is het dan te normaal. Hierdoor komt het wat geforceerd over. Wat betreft de bio-industrie en natuurrechten heeft Van Buitenen het beter gedaan. Hoewel het gegeven ideaalbeeld niet strookt met mijn persoonlijke idealen heb ik het boek met plezier gelezen. De schrijfstijl is prettig, vlot leesbaar en het verhaal waarin de idealen verwerkt zijn zit goed in elkaar. Alles bij elkaar nemend is dit een roman met een boodschap die fijn leest en je ook nog aan het denken zet.
Geef een reactie