Hoewel de auteur over zichzelf in de hij-persoon schrijft en de lezer een zekere afstand voelt tot de hoofdpersonen van dit verhaal, heeft deze biografie mij getroffen. Ieder persoon die van plan is om vanuit een westers land te emigreren naar een land dat ongeveer tussen de tweeduizend en achtduizend kilometer naar het Zuidoosten ligt om daar te gaan wonen en te werken en over zijn of haar persoonlijk geloof te vertellen aan de nieuwe contacten die zij krijgen, zou dit boek als startpunt kunnen lezen. De biografie van deze auteur beschrijft een verhaal waarbij je beseft dat je een noodzakelijke vorming moet hebben, voordat je weggaat.
Indringend wordt beschreven waar dit jonge koppel allemaal mee te maken krijgt wanneer zij hun emigratie overigens zeker niet onvoorbereid in gang zetten. Toch is de cultuurschok enorm en hun veerkracht in eerste instantie groot.
De schrijver is eerlijk over zijn twijfels en vragen. Hij houdt geen succesverhaal. Toch, als je het boek helemaal leest, is daar het gevoel dat in ieder geval hij in dit land helemaal op zijn plek is geweest.
Ontroerend zijn de verhalen over gebedsverhoringen en nog ontroerender de twijfels en vragen over de punten waarop ze die gebedsverhoringen in hun daar tijd niet hebben gekregen.
Het is prachtig om te lezen hoe de schrijver terwijl hij na jaren weer in Nederland gewoond en gewerkt te hebben, weer terugkeert om zijn vrienden te ontmoeten. Door die verhalen besef je dat niets voor niets gebeurt; dat wij zeker niet overal zicht op hebben, maar dat als je God vertrouwt, Hij werkelijk aan het werk gaat met hoe jij leeft, werkt en spreekt. Ontzettend mooi dat de schrijver dit heeft mogen zien, doordat hij de kans had om terug te gaan.
Wat opvalt in dit boek, is de grote liefde van de schrijver en zijn vrouw voor God en de mensen van het land waar ze naartoe gingen. Zonder die liefde, hadden ze nooit kunnen doen, wat ze tot stand hebben kunnen brengen.
Geef een reactie