Daar sta ik dan. In dit oude huis in Nieuw-Amsterdam. In ZIJN slaapkamer. Waar HIJ geslapen en gewerkt heeft. Hoe is het mogelijk dat ik nooit geweten heb, dat hij een korte tijd van zijn leven in Drenthe heeft doorgebracht. Dat er ook schilderijen van zijn hand zijn die het landschap in Drenthe weergeven en mensen uit Drenthe.
De gids vertelt dat hij hier erg eenzaam was en depressief. Die tijden had hij vaker in zijn leven. Hij had er moeite mee zijn weg te vinden. Eerst wilde hij predikant worden. Studeerde theologie en werkte hij enige tijd als hulppredikant. Maar dat lukte niet. Hij voelde zich sowieso al een mislukkeling, want hij kon financieel niet op eigen benen staan. Toen hij overstapte op het schilderen moest hij de zakelijke kant aan zijn broer overlaten. Maar zelfs zijn broer Theo kon zijn schilderijen niet verkopen. Niemand had belangstelling. Tijdens heel zijn leven werd er slechts één schilderij verkocht.
Een treurig leven was zijn lot. Naast depressies dronk hij te veel. Vooral van de alcohol die later in Nederland verboden was: absint. Verboden omdat het een hallucinerende werking heeft. Kun je nagaan wat dat met een depressief mens doet. Men zegt wel dat hij schizofreen was of manisch-depressief. Wie zal het zeggen? Heeft hij zelfmoord gepleegd? Niemand weet het. Men heeft het ook wel over moord.
We hebben samen al een lange historie. Toen ik vijftien jaar was, was ik fan van twee sterren: Rod Stewart en Vincent van Gogh. Alle klasgenoten zaten te balen. De tekenleraar had bedacht dat één van de twee tekenlessen per week vervangen zou worden door lessen kunstgeschiedenis. Ik zat met open mond te luisteren. Mijn vader had van een zakenrelatie een prachtige kunstagenda gehad met bij elke week een reproductie van Vincent. Als de les niet interessant was, bestudeerde ik zijn schilderijen. Op mijn achtentwintigste begon ik met een studie cultuurwetenschappen. Mijn eerste vak werd kunstgeschiedenis (tussen haakjes: het tweede vak literatuurwetenschappen).
Tussen mijn vijftiende en nu verslond ik boeken die over Vincent gingen. Ik geniet van Vincent. Vorig jaar mocht ik een boeiend boek recenseren: “Dit liefde, Vincent” van Willem de Vink. Vincent worstelde met God, zijn hele leven. Prachtig is het lied dat Don Mcclean over deze beroemd geworden schilder zong: I’m sorry, Vincent, this world was never meant for one as beautiful as you.
8 maart 2016 – Door: Cora van Dijk