Witter dan sneeuw

Hannah Hamilton is verhuisd uit haar woonplaats en les gaan geven in een weeshuis. Het verhaal speelt in de 19^e eeuw. Net zoals zo veel verhalen die in die tijd spelen, wordt de indruk gewekt dat de maagdelijkheid zo hevig wordt beschermd dat een normale omgang tussen jonge mannen en vrouwen nauwelijks mogelijk is. Daardoor ontstaan er aan beide zijden verwrongen beelden over seksualiteit en vinden er excessen plaats. Iedereen gaat in die tijd ook naar een kerk dus het oordeel van God ligt er ook nog eens zwaar overheen. Daardoor zijn de situaties in het boek gekarikaturiseerd. Er zijn slechte mannen en goede mannen en getrouwde mannen, van wie je niet weet wat ze zijn, maar die zullen wel goed zijn want zij kunnen hun driften bij hun vrouw botvieren. Doordat de seksualiteit zo gepolariseerd wordt en niet een normale groei kan hebben en ook nog eens snel beschadigd kan worden, is het bijna een totale opluchting om over vergeving te lezen. O, oh, dat wist ik niet, is er ook vergeving mogelijk? Ook dat is nogal gepolariseerd, maar in een maatschappij waarin iedereen in God gelooft, is nog niet gezegd dat iedereen ook weet waar onze Bron van leven en van vergeving te vinden is. Het verhaal wil ons graag laten denken dat vrouwen geneigd zijn om geen nee te kunnen zeggen, geen grenzen aan te kunnen geven, en vervolgens ook schuldig zijn als er over grenzen wordt gegaan. Zou er geen ouderkoppel in die tijd geweest zijn die zijn dochters weerbaar heeft opgevoed? In de romantische wereld van Sara en Jiska Kranendonk, zijn mannen sterk, zowel lichamelijk als geestelijk en geneigd om als redder op te treden. En vrouwen zijn vooral zorgzaam en geneigd tot zwakte. Het verhaal is een zwijmelverhaal dat geen recht doet aan realiteit. Dun, snel en leest lekker weg. Aan het eind een mooie ontknoping. Toch zou ik er als auteur graag een bladzijde aan toevoegen voor de jonge meiden die dit lezen. 1. Wanneer is een man ‘goed’ volgens jou? 2. Ben je blind als je verliefd bent? 3. Stel dat een jongen werk van je maakt, zou je in de groeiende intimiteit toegeven aan de vraag om met hem naar bed te gaan? Waarom wel, waarom niet? Stel dat je erin meegesleurd wordt, wat kun je dan doen om het te stoppen? Waarom, denk jij, dat mannen zwijgen als toestemming ervaren? Wat zijn jouw grenzen als het gaat om omgang met het andere geslacht?