Alice Ringwald wordt meegenomen door de vriend van haar biologische moeder, als ze dertien jaar is en net een half jaar als geadopteerde dochter bij een lief stel woont. Ze kan zich van voor dat half jaar niets meer herinneren. Haar biologische moeder Kathryn noemt haar Eden. Wat er zich ontvouwt vanaf de dag dat ze bij haar moeder aankomt, is iets, dat niemand wil dat zijn of haar kind ooit zal meemaken. Of dat je ooit zelf wilt meemaken. Er volgen vijf jaren waarin je Eden door haar denken kunt volgen. Je kunt haar niet volgen zonder geschokt te raken over wat ze moet ondergaan. Hoewel Alice behoorlijk slim is, ze is ook naïef en haar ontsnappingspogingen na haar achttiende verjaardag, mislukken.
Dit verhaal grijpt je bij de keel. Je wilt gewoon weten hoe het afloopt. Je wilt dat het goedkomt met Alice. Je wilt dat ze uiteindelijk toch een leven zal krijgen, dat waardig is om geleefd te worden. Het beeld, de gebeurtenissen en de dialogen die steeds in haar dromen terugkomen, zijn het waard om op je in te laten werken. Die maken dat het verhaal van Alice Ringwald je eigen verhaal wordt, ook al zul je nooit in je leven zo behandeld worden. Ieder van ons kent onvrijheid, gemanipuleerd worden, loyaliteit aan je familie, angsten en vooronderstellingen. In die zin is het boek een spiegel, waarvan je wilt dat het in je leven zal zijn zoals aan het eind van dit boek. Een boek om twee keer te lezen.
Geef een reactie