Wat beweegt de brommerpiloot

Als de ouders van Nelly Nachtegaal (18) zijn omgekomen bij een verkeersongeluk, blijft Nelly achter met haar twee broers, de veertienjarige Tjibbe en Okker die verstandelijk beperkt is en elders woont.

Tjibbe wordt bij een oom en tante ondergebracht. Nelly blijft in het ouderlijk huis wonen. Haar vriend Ho komt regelmatig bij haar slapen. Nelly denkt dat ze een hechte band met hem heeft (en als lezer denk je dat aanvankelijk ook) maar het loopt anders dan ze verwacht had.

Ze besluit om op haar Puch naar Nice te rijden. Daar woont Gregorius Bos, een man die ze van vroeger kent. Ze krijgt te maken met pech, ontmoet verschillende interessante mensen maar de vraag is of ze Gregorius zal vinden.

Op blz. 13 komt de lezer erachter dat dit boek zich afspeelt in de jaren ‘70. Er wordt naar Den Uyl en Wiegel gekeken op een zwart-wit-tv.

In hoofdstuk 1 vertrekt Nelly op de brommer, hoofdstuk 2 begint net na het ongeluk. De hoofdstukken wisselen elkaar af: de oneven hoofdstukken gaan over Nelly op de brommer, de even hoofdstukken over wat er gebeurde na het overlijden van haar ouders.

Ik las eerst de even hoofdstukken, omdat die voorafgaan aan de brommertocht.

De auteur gebruikt vreemde namen. De gehandicapte broer heet Okker; ik moest gelijk aan een okkernoot denken. Oma en tante Aapje komen helpen, ik dacht dat Aapje een bijnaam was, maar nee. Op de crematie stelt ze zich voor: ‘Ik ben Aap Nachtegaal’. Lachwekkend en onrealistisch om Aap als voornaam te gebruiken.

Er komen meer onrealistische dingen in voor: Een man die zegt dat hij stewardess is. (Geen fout, want later lees je het nog een keer). Of de auteur dat bewust heeft gedaan omdat de betreffende persoon homo is?

De supermarktmanager ziet er sjofel uit, doorgaans zien leidinggevenden er keurig uit, meestal in pak in de tijd waarin het boek speelt. Die manager drijft de spot met Okker. Dat doet een manager niet, die is altijd respectvol tegenover de klanten. Nelly vindt hem op de notaris lijken door zijn gedrag. Vreemde gedachte, want een notaris gedraagt zich ook correct.

Verhuizers die vloeken omdat de piano te zwaar is en de brommer in de verhuiswagen moet. Ze gaan ruw en hardhandig met de spullen om.

Af en toe had ik een woordenboek nodig, zoals bij het woord ‘kajuiner’. Niet te vinden op Google, alleen als naam.

Veel Franse woorden, sommige bekend maar veel onbekend, zoals: canaille, canaux, force majeure, routiers. De auteur had de vertaling erbij kunnen zetten voor de lezers die niet thuis zijn in de Franse taal.

Er staan ook veel leuke uitdrukkingen in zoals: Het woord dat als een stuk wrakhout ronddrijft, krullende haren als een bos vraagtekens om zijn gezicht.

De auteur wil anachronismen vermijden, vandaar dat ze de termen geestelijk gehandicapten en zwakzinnigen gebruikt in plaats van verstandelijk beperkten en mensen met het syndroom van Down.

Begrijpelijk maar toch staat hier en daar een anachronisme:

Een afgeknipte spijkerbroek die in de jaren 70 nog niet in de mode was. Supermarktmanager in plaats van bedrijfsleider. Een rij wagens naast de supermarkt, dat begon pas in de jaren 80.

Verder wordt er regelmatig gevloekt.

Bij een vraagstelling staat er vijftien keer geen vraagteken. Bij de titel ook niet.

Het wordt een origineel en prettig, luchtig verhaal genoemd. Origineel is het wel, maar prettig en luchtig vind ik het niet, maar dat kan een andere lezer anders ervaren