Tommy Baxter droomt ervan om politieagent te worden. Al snel verandert die droom in een zeker weten en wordt het zijn passie. Hij wil meehelpen om het onrecht in de wereld te bestrijden.
Zijn moeder Reagan heeft er heel veel moeite mee. Ze hoopte dat hij dokter of advocaat zou worden. Ze worstelt met angsten: als je politieagent bent, kan je wat overkomen, zoals neergeschoten worden. Haar vader is omgekomen bij de aanslagen op 11 september en ze wil Tommy beschermen tegen elk gevaar.
Tommy’s vriendin Annalee wordt ziek en ze moet vechten voor haar leven. Het geloof van Tommy begint te wankelen maar na een kerstdienst wordt hij zo bemoedigd dat hij sterker staat in het geloof.
Het is jammer dat de flaptekst vermeldt dat Annalee ziek wordt. Het had ook omschreven kunnen worden als: ‘Dan overkomt haar iets dramatisch’, of iets van die strekking. Nu weet je al op de eerste bladzijde dat ze ziek wordt. Dat is het enige voorspelbare, verder is dit een aangrijpende roman met niet-voorspelbare elementen. Het geloof komt er heel mooi in naar voren. Als lezer werd ik erdoor bemoedigd. Wel vraag ik me af of het realistisch is (misschien in Amerika wel) dat zoveel mensen in de kennissenkring van Tommy gelovig zijn. Wanneer hij meeloopdagen meemaakt bij de politie, is dat met een gelovige agent. In de boeken van Karen zijn de meeste mensen rondom de familie Baxter gelovig.
Er wordt veel voor de genezing van Annalee gebeden en het lijkt erop dat ze het misschien niet overleeft. Dat houdt de spanning erin maar ik was blij dat ze het wel overleefde. Jammer vind ik de uitspraak van Annalee: ‘God heeft me genezen, ik heb de ziekte verslagen.’
Dat klinkt tegenstrijdig. God heeft de ziekte verslagen.
Geef een reactie