Cheyenne is een gerespecteerde spoedeisende hulp arts. Zelfs in de meest hectische noodsituatie weet ze haar hoofd koel te houden en adequaat te reageren. Hierin komt verandering wanneer op een kwade dag haar zus Susan door een zwaar auto-ongeval om het leven komt. Cheyenne, die op dat moment dienst heeft kan haar niet redden. Ze moet tot haar grote ontsteltenis de dood van haar zus vaststellen.
Iedereen wachtte.
Het spijt me zo, zusje.
'Tijd van...overlijden, 18 uur 14.'
Rick stopte de hartmassage. De ademhalingstechnicus stopte met zijn werk.
Cheyenne kan de dood van haar zusje niet verwerken en trekt zich terug op een afgelegen boerderij in het pittoreske dorpje Hideway. Ze maakt kennis met Dane Gideon, die aan de andere kant van het meer een ranch runt, waar hij ontspoorde jongens een nieuw thuis biedt. Hideway blijkt niet zo vreedzaam te zijn als Cheyenne in de eerste instantie dacht. Een gevaarlijke vandaal terroriseert de gemeenschap. Wie is het? Waarom doet hij het?
Het boek leest als een trein. Er zit veel humor in, leuke situaties waar ik echt om moest lachen, zoals de eerste ontmoeting tussen Dane en Cheyenne. Ik vind het een aangrijpend verhaal met spirituele diepgang. Hannah Alexander schrijft op een eerlijke, transparante manier over mensen die het moeilijk hebben met de hypocrisie van zogenaamde christenen. Persoonlijk stoorde ik me een beetje aan de hoeveelheid medische terminologie. Dat kan wel iets minder. De karakters zijn boeiend en geloofwaardig.
Dit boek is een aangrijpende thriller (volgens de cover). Tegelijk is het een warm boek over liefde, vertrouwen en loslaten.
Ik heb dit boek gelezen als 'Dwarsligger.' Zelf dacht ik dat het formaat mij zou tegenstaan tijdens het lezen. Vergeet het maar! Ik kon niet meer stoppen met het verhaal. Toch denk ik dat de kleine lettertjes niet iedereen gelukkig zullen maken.
Geef een reactie